De mannen zitten goed gespannen in de kleedkamer zonder overdreven zenuwachtig te zijn. Iedereen lijkt zich zeer goed bewust van de opdracht van vandaag, namelijk gewoon winnen. Alleen op die manier blijft de druk op onze enige concurrent, BFC E2, behouden. Nog één keer dit seizoen lopen we de mannen langs, zodat we allemaal weten waar we voor staan.
Max de keeper: wil het liefst vandaag helemaal geen bal krijgen zodat hij de minst gepasseerde keeper van de competitie blijft. En als er toch een bal komt, zal hij één van zijn vele prachtige reddingen van het seizoen verrichten.
Tom: ijzersterk, razendsnel en een poeier in de benen waar profvoetballers jaloers op worden. Hij zal de verdwaalde doorgebroken aanvaller van de tegenstander alsnog achterhalen en onschadelijk maken.
Skip: de meester in het voor de man komen en het geruisloos uitschakelen van zijn tegenstander. Zal hij vandaag weer één van zijn onnavolgbare afstandsschoten lossen?
Jesse: de pitbull achterin. Als je denkt dat je er voorbij bent, lijkt het net of hij nog drie tweelingbroertjes heeft die meeverdedigen. Mochten we even stokken vandaag, dan zal hij de boel weer op sleeptouw nemen, desnoods met een schot in de kruising.
Julian: de hogesnelheidstrein op links die tegenstanders van zich afschudt alsof ze niet bestaan. Op volle snelheid er langs, naar de achterlijn en dan het schot op goal of de ideale voorzet.
Koen: onze technicus op rechts die alle tegenstanders met knopen in hun benen achterlaat als ze proberen zijn schijnbewegingen te volgen. Opvallend veel doelpunten gescoord door op het juiste moment mee te gaan in de aanval en er gewoon te staan als het moet.
Max O. de middenvelder: de ‘brains’ van het team. Met het linker- of rechterbeen, het maakt niet uit: elke vrijstaande medespeler wordt op maat bediend. Hoeveel doelpunten zijn er wel niet gemaakt uit één van zijn prachtige passes?
Abel: schaduwspits en motor op links. Onvermoeibaar sloopt Abel elke tegenstander op het middenveld door nooit, nooit op te geven. En als schaduw of reservespits een uitstekend aanspeelpunt die goed de bal vasthoudt en zijn nodige doelpuntjes meepikt.
Niels: de nooit aflatende doelpuntenmachine. Het lijkt wel of hij de hele week doelpunten eet, ze als een hamster opslaat en ze dan op zaterdag er uit poept. Vlijmscherp voor de goal, vast aan de bal en een uitstekend zicht op meekomende teamgenoten. Zo’n spits wil elk team wel hebben.
We beginnen geconcentreerd en goed. Maar ook Omniworld staat scherp op het veld, waardoor er een gelijkwaardige wedstrijd ontstaat. Net als Kees langs de kant zegt dat het fijn zou zijn als we nu zouden scoren, passeert Niels op rechts zijn tegenstander en haalt ongenadig hard uit in de korte hoek. Niemand, en zeker de keeper niet, zag deze aankomen, maar het net stond wel bol en de 0-1 was een feit! Pfffff, dat lucht op, want spannend is het wel zo’n laatste wedstrijd. Niet veel later valt de bal voor de voeten van de goed mee opgekomen Skip en ja hoor, daar doet hij het verdorie weer: je hoort hem niet, je ziet hem niet, maar vlijmscherp vliegt de bal laag over de grond en gaat via de binnenkant van de paal er in. De 0-2 is een feit en we voelen dat dit niet meer mis kan gaan. Zeker niet als Niels voor rust ook nog de 0-3 er in legt.
In de rust opgeluchte gezichten, maar ook met elkaar afgesproken dat als het nodig is om de wedstrijd veilig te stellen, we voor één keer dit seizoen ons niet houden aan de regel dat iedereen even lang elke wedstrijd reserve staat. Niet dat het nodig zal zijn, maar je weet maar nooit!
Misschien hadden we er niet over moeten spreken, maar tien minuten na rust wisten we dat de uitzondering van stal moest worden gehaald, want twee keer niet goed opletten betekent opeens 2-3 en dat voelt heel anders aan dan 0-3. Jesse en Niels blijven staan en Tom wordt snel weer ingebracht als laatste man om iets meer fysieke kracht en snelheid achterin te brengen. Het toont de klasse van alle helden dat niemand mort en dat iedereen weet dat dit het enig juiste is om de wedstrijd weer naar ons toe te trekken. De coaches bleken de juiste zet te hebben gedaan, want opeens draait het weer en wordt Omniworld weer helemaal teruggedrongen op eigen helft. Niels toont weer zijn klasse door het goede teamspel van al zijn maatjes te belonen met drie puntgave doelpunten waardoor zijn totaal op vijf komt en wij weer op een riante voorsprong van 2-6 staan. Dit kan niet meer mis en nu mogen/moeten ook Jesse en Niels naar de kant.
De uitstekend leidende scheidsrechter fluit voor het einde en tja, daar staan we dan.
Nu nog 24 uur wachten en dan weten we of BFC punten heeft verspeeld en wij dus de enige echte kampioen in de zware eerste klasse zijn geworden. Maar voordat het zover is, feliciteren de coaches en de vele toeschouwers alle helden met dit prachtige seizoen waarin we hoe dan ook gedeeld eerste worden en hooguit op doelsaldo misschien niet de formele kampioen worden.
En dan is het 24 uur later. Vorige week kwam BFC tegen BVV ’31 terug van een 3-0 achterstand om alsnog te winnen. En ook deze keer vechten ze zich, na een 3-1 achterstand tegen Waterwijk terug naar een 3-4 overwinning. En dat betekent helaas dat op basis van het doelsaldo niet wij maar zij zich tot kampioen mogen laten kronen.
BFC E2, van harte gefeliciteerd met het kampioenschap!
Maar Victoriahelden: voor ons zijn jullie ook kampioenen. Evenveel punten, een beter onderling resultaat, maar een slechter doelsaldo over de gehele competitie. We hebben ongelofelijk van jullie genoten dit seizoen en voor ons zijn ook jullie gewoon:
DE KAMPIOEN!!!
