In de kleedkamer wist iedereen het juiste antwoord op de vraag waar we goed op moesten letten bij het begin van de wedstrijd: scherp zijn en op je tegenstander letten. De coaches dachten dus dat dat wel goed zat. Maar . . . de wedstrijd was nog geen minuut oud of we stonden al bijna met 1-0 achter! Gelukkig wist Skip de bal nog van de lijn te halen. En vlak daarna wist onze goalie Max de bal gelukkig ook nog op de lijn te pakken. Tja, volgende keer maar met een andere vraag beginnen in de kleedkamer.
Gelukkig stond toen de echte E2 weer op. Iedereen lette nu wel op zijn tegenstander en was bereid om elkaar te helpen door vrij te lopen, af te spelen en elkaar te coachen in het veld. En tja, dan is voetbal eigenlijk gewoon een simpel spelletje en is het helemaal niet raar dat de doelpunten elkaar opeens in rap tempo opvolgen. Met Julian in de scorende hoofdrol (hij legde er drie in!) werd ’t Gooi zwaar onder druk gezet. En ook al scoorde ’t Gooi zelf één keer, onze vier doelpunten gaven de verhouding in het veld goed weer. We waren gewoon op alle fronten beter. We speelden beter over, dekten beter, liepen goed vrij en scoorden doelpunten. Wel was duidelijk dat het warme weer wel eens een rol van betekenis kon gaan spelen. Tegen het einde van de eerste helft begonnen de eerste jongens al om een wissel te vragen. Iets wat we daarvoor in eerdere wedstrijden nog niet waren tegengekomen. Na 25 minuten gingen we de rust in met een ruime 4-1 voorsprong.
De rust werd gebruikt om wat te drinken en om de jongens duidelijk te maken dat we weliswaar goed speelden, maar dat we wel moesten blijven overspelen. Op goal schieten vanuit alle hoeken van het veld was volgens de coaches niet de juiste strijdwijze om nog meer te scoren.De tweede helft begonnen we redelijk, maar opeens draaide de wedstrijd om. Alles wat de eerste helft goed ging, lukte nu niet meer. We speelden niet meer over en de middenvelders en verdedigers waren even de grip op hun tegenstander kwijt. Gevolg: twee doelpunten van ’t Gooi waardoor het zomaar heel spannend werd. Weg was onze riante voorsprong, van 4-1 naar 4-3.
Alle ouders en de coaches langs het veld begonnen zenuwachtig heen en weer te huppelen. Het zou toch niet waar zijn dat we dit nog weg zouden geven? Tot overmaat van ramp begon de warmte nu echt vervelend te worden. Twee van onze helden konden niet meer en moesten het veld verlaten. Maar gelukkig kregen onze mannen weer de geest. Met Max op het middenveld kwam er weer lijn in het spel. Hij speelde de ene na de andere medespeler vrij met mooie pass-jes en toen was het voor onze voorhoede een kwestie van de kansen benutten. Hoewel de keeper van ’t Gooi er nog heel wat tegenhield, was het binnen de kortste keren van 4-3 ineens 8-3 geworden! Vlak voor tijd konden we Jesse gelukkig ook nog wisselen, want die zakte zo langzamerhand door zijn hoefjes. De vermoeide mannen langs de kant konden er gelukkig toch nog vijf minuutjes speeltijd uitpersen.
Al met al gewoon een zeer verdiende 8-3 overwinning en de volgende ronde van de KNVB beker is een feit! Grote klasse mannen, om in deze tropische warmte er zo’n lekkere pot voetbal uit te gooien. Laat de volgende tegenstander maar komen!
Na een goed opgebouwde aanval over de rechterkant, werd Jesse op een meter of tien van de goal vrijgespeeld. Een vlammend schot verliet zijn rechtervoet, vertrok richting de kruising, maar wat was dat? Gestrekt dook een speler van Abcoude richting de bal, maar helaas voor hem dacht hij dat hij de keeper was. Hoewel de duik en redding mooi waren, was het toch een penalty wegens hands. Als ‘veroorzaker’ van de penalty mocht Jesse hem nemen en dat deed hij onberispelijk: 1-1. Het spel golfde op en neer. Zowel Abcoude als wij kregen hele en halve kansen. Aan onze kant liet keeper Max zien dat hij er staat als er per ongeluk iets mis gaat in de verdediging. Als een tijger hield hij zijn goal schoon. 
De tweede helft begon van twee kanten weer goed. Beide ploegen hadden er zin in. Helaas scoorde Abcoude 2-1 en stonden we weer achter. Met mooie ballen van achteruit zette Tom regelmatig onze voorhoede en middenveld aan het werk. Bij de eerste echte vrije bal voor Abel kon de tegenstander nog net voorkomen dat hij scoorde, maar toen Abel even later weer op de keeper af mocht racen was er geen houden meer aan. Beheerst legde hij de 2-2 achter de keeper. 
Ondanks dat beide ploegen nog wat kansen kregen, leken we af te stevenen op een verdiend gelijkspel. Helaas bedacht Abcoude dat het wellicht zou helpen als er drie jongens uit de E1 van het veld ernaast mee zouden doen. En hoewel Abcoude nog steeds niet echt beter was (maar gelijkwaardig), scoorden zij toch een paar minuten voor tijd de 3-2.
Als je 3-2 verliest van een hoofdklasser die zich ook nog op het laatst extra versterkt, dan kunnen we dit seizoen in de 1e klasse met vertrouwen tegemoet zien.
De coaches Frank en Johan deden de eerste wedstrijdbespreking in de kleedkamer en na het eerste fluitsignaal was het duidelijk dat de E2 goed had getraind de eerste week na de lange zomerstop. Natuurlijk stond Max op de goal. Voor hem begonnen we met Skip op links, Jesse op rechts en andere Max als centrale man achterin. Midden stonden Julian, links en Tom, rechts, en voorin als spits mocht Abel beginnen. Koen en Niels mochten de coaches de eerste 12,5 minuten gezelschap houden. 
We zaten direct goed in de wedstrijd. De bal werd van voet tot voet gespeeld alsof we al maanden samenspeelden. Grote klasse! Het was dan ook geen verrassing dat we al snel op voorsprong kwamen: Abel had de eer de eerste goal van dit seizoen te scoren en hij deed dat gelijk ook nog eens met zijn hoofd. Waterwijk werd op alle fronten afgetroefd door een snel en geconcentreerd spelend Victoria. De beide Max’en gaven uitstekend leiding aan de verdediging en probeerden zo goed mogelijk er voor te zorgen dat de voorhoede spelers van Waterwijk altijd een Victoria verdediger bij zich hadden. Ook de wisselwerking tussen de verdediging en het middenveld liep lekker, waardoor Abel steeds voldoende Victoria spelers naast zich in de aanval zag verschijnen. Het inbrengen van Koen en Niels veranderde helemaal niets aan het spelbeeld. De coaches constateerden dan ook tevreden dat deze E2 over de hele linie een goed en uitgebalanceerd team kan worden. De eerste helft werd afgesloten met een flinke voorsprong. Helaas weet ik niet meer wie er allemaal scoorden en hoeveel, maar wij hadden veel doelpunten en zij nul!
De tweede helft begon weer goed en het scoren ging verder. Langzamerhand begon hier en daar de vermoeidheid wat toe te slaan, met als gevolg dat er vaker spelers van Waterwijk vrij kwamen te staan. Helaas werd Max dan ook twee keer gepasseerd ondanks zijn verwoede pogingen om dit te voorkomen. Gelukkig maakten wij ook in de tweede helft weer lekker wat doelpunten zodat de uitslag ruim in ons voordeel bleef. Volgens de meesten was het 9-2 geworden en dat was een fijn begin van een hopelijk mooi seizoen.
Woensdag om tegen Abcoude, thuis bij Victoria. Dit zal een flinke pot worden, want Abcoude E2 speelt dit jaar hoofdklasse (!).