Victoria E2 – CSW E1, een wedstrijd met twee gezichten

Een week geleden dachten we nog op een mooie herentijd onze wedstrijd tegen CSW te kunnen spelen, maar opeens was daar het bericht van Frank: wedstrijd verplaatst naar half negen ’s morgens. Kwart voor acht verzamelen! Althans, ongeveer kwart voor acht. Want laten we eerlijk zijn, er zijn grenzen op zaterdagmorgen. Rond acht uur stonden de meeste mannen al lekker een balletje te trappen op het veld en zelfs Abel was er, terwijl die toch echt pas om half twee ’s nachts op Schiphol terug was vanuit zijn vakantie. Alleen Niels kon er helaas niet bij zijn omdat hij ziek was.
Een korte bespreking in de kleedkamer, laatste stukje warming-up op het veld en om strak half negen floot scheidsrechter Hans voor de aftrap. De mannen begonnen direct lekker aan de wedstrijd. Omdat Niels er niet was en Tom twee keer lekker had gespeeld in de spits, mocht Tom voorin beginnen. Achterin ook wat wijzigingen, want na een uitstekende wedstrijd als laatste man een tijdje terug, probeerden we Skip weer als laatste man. Op die manier konden we Max O. op het middenveld zetten om zo wat meer ‘voetbal’ in het spel te brengen. Julian linksachter, Abel er voor en op rechts de bekende opstelling met Jesse achterin en Koen er voor. Uiteraard stond andere Max lekker op de goal.
Vanaf het eerste fluitsignaal speelden we goed. Wat de coaches hoopten met deze opstelling gebeurde ook. Achterin goed dicht met een echt uitstekende Skip. Op het middenveld speelde niet alleen Max lekker, maar was ook Abel opvallend goed op dreef. We hebben gelijk met zijn vader geregeld dat hij vaker heel laat naar bed mag (:-)). De ene prachtige aanval na de ander vloog over het veld. De bal ging goed van voet tot voet en we maakten erg goed gebruik van de zijkanten van het veld. Het was dan ook geen toeval dat de 1-0 van Max en de 2-0 van Abel via uitstekende aanvallen over de zijkant tot stand kwamen. Alle Victoria spelers waren bij beide aanvallen betrokken. Of omdat zij de bal goed onderschepten, of omdat ze de goede pass gaven of omdat ze de bal er keurig inschoten. Echt prachtig teamwork waar alle toeschouwers volop van genoten. Als je dan toch vroeg je bed uit moet, dan maar voor zo’n lekkere wedstrijd!

In de rust vertelden de coaches dat ze erg tevreden waren met het spel en dat als we zo door bleven voetballen de 3, 4 en 5-0 er vanzelf in zouden vliegen. Achteraf vroeg iedereen zich af wat er precies mis was met deze aanwijzing.
De tweede helft begon nog erg veelbelovend. We vlogen uit de startblokken en na twee minuten schoof Abel de bal bijna binnen met zijn rechterbeen achter zijn standbeen. De uitstekende keeper van CSW wist de bal echter tegen te houden, zoals hij dat al vaker in de eerste helft had gedaan en ook in de tweede helft nog vaak zou doen. Maar daarna was het gedaan met het goede voetbal. We speelden niet goed meer over en achterin letten we niet altijd goed op. Opeens lag de 2-1 achter Max en niet veel later hadden we een Michel Valke bal achter Max liggen (voor de ouderen onder ons: Nederland – Oostenrijk, eigen doelpunt Michel Valke met zijn verkeerde been). We drongen nog wel heel erg aan, maar er zat geen lijn meer in het spel. We zochten de combinatie niet op, maar schoten de bal naar voren. Skip raakte nog wel de paal met een vlammend schot met rechts (!) en Max raakte nog de lat, maar het zat er gewoon niet meer in.
De coaches vroegen zich af hoe ze het tij hadden moeten keren. In ieder geval lijkt het verstandig om zowel de eerste als tweede helft met de sterkste opstelling in de verdediging te beginnen. Dat geeft meer rust voor het team waardoor er meer voetbal in het spel blijft. Maar ach, al met al was het wel weer gewoon heerlijk spannend. Aan de inzet lag het zeker weer niet en ook niet aan de tegenstander. CSW speelde lekker en sportief en had een paar goede spelers rondlopen. We hadden gezien het spelbeeld en de hoeveelheid kansen zeker een overwinning moeten behalen, maar ja soms zit het mee en soms zit het tegen. Volgende wedstrijd er gewoon weer vol tegenaan.