In plaats van lekker om 10.00 uur voetballen, mochten we wederom vroeg opdraven vandaag. Om 09.00 uur in Breukelen tegen de plaatselijke E1: dat betekent 07.45 uur verzamelen bij Victoria! Maar de vaders en moeders hadden de zoons weer goed in de tang (of zou het andersom zijn?), want strak om 07.45 uur stonden er 9 helden paraat op de parkeerplaats.
In de kleedkamer bij Breukelen kwam er een mooie verrassing uit de tas van Abel: shirts met rugnummer en naam op de rug!! Abel riep van iedereen de naam op en het rugnummer en bij elk shirt klonk er een groot gejuich, net als in het stadion. Toen iedereen het shirt aan had, volgde er een hartelijk applaus voor de papa en mama van Abel die onze helden hierop hadden getrakteerd. Snel nog even een praatje en dan aan de warming-up.
Tijdens de warming-up was snel duidelijk dat we het vandaag fysiek niet makkelijk zouden krijgen. Hun kleinste speler was gevoelsmatig net zo groot als onze grootste speler. Maar goed, dat betekent balletje snel laten gaan en het niet op persoonlijke duels aan laten komen.
De scheidsrechter floot voor het begin en de wedstrijd kon beginnen. De mannen zaten er goed op, lekker fanatiek, maar dat deed de tegenstander ook. Na de eerste vijf minuten, waarin Breukelen iets sterker was dan wij, hadden wij onze eerste echte kans via een mooie actie van Koen over rechts. Hij passeerde twee man, gaf goed voor, maar helaas lag de keeper goed in de weg bij het schot van, ik meen, Max. De fase daarna liep het niet lekker. Breukelen zat er goed fel op en onze jongens leken onder de indruk. Ballen werden slecht aangenomen en passes naar de medespelers waren slap of kwamen bij de tegenstander in plaats van bij ons. Het tegendoelpunt in de eerste helft paste helemaal in dit beeld. Een veel te slap balletje op het middenveld werd onderschept door de tegenstander. Onze verdediging stond er bij en keek er naar en tja, toen schoot de tegenstander hem er maar in. Gelukkig kwam niet lang daarna de rust, zodat de coaches even konden proberen de mannen weer bij de les te krijgen.
Ondanks de pittige woorden in de rust, bracht de tweede helft in eerste instantie weinig goed voetbal. Hoewel we de bal nu iets harder inspeelden op elkaar, kwamen nog steeds veel te veel ballen bij de tegenstander in plaats van bij ons. En ook nu leidde een slechte pass tot een bijna identiek doelpunt als de eerste. Weer werd een Breukelen speler niet aangevallen waardoor hij vrijuit kon schieten: 2-0.
Iets later leek de wedstrijd te keren. Doordat de keeper van Breukelen te ver van zijn goal de bal in de handen pakte, kregen we een vrije trap. Nadat eerder Tom het een keer had mogen proberen, eiste nu Niels de bal op. Met een mooie harde schuiver in de linkerhoek van de keeper bracht hij Victoria terug in de wedstrijd. Opeens was de spirit er weer. Iedereen liep een tikkeltje harder en leek iets meer bereid om echt zijn best te doen om te winnen. Een paar goede aanvallen volgden, maar ze troffen geen doel.
Helaas toen weer twee slappe momenten bij Victoria waardoor we weer twee doelpunten om de oren kregen en de eindstand op 4-1 voor Breukelen kwam.
Vandaag zat Breukelen ons fel op de huid waardoor we allemaal fouten maakten bij het aannemen van de bal. Bij iedereen schoten de ballen van de voet af en ook het gewoon elkaar in de voeten aanspelen leek iets van een andere planeet. En ja, dan krijgt de tegenstander het een stuk makkelijker. Laten we het er maar op houden dat we ons winterdipje vroeg hebben gehad dit jaar. Veel slechter dan vandaag gaat niet lukken, dus vanaf nu weer: blik vooruit en knokken voor elkaar en de winst!
In de kleedkamer bij Breukelen kwam er een mooie verrassing uit de tas van Abel: shirts met rugnummer en naam op de rug!! Abel riep van iedereen de naam op en het rugnummer en bij elk shirt klonk er een groot gejuich, net als in het stadion. Toen iedereen het shirt aan had, volgde er een hartelijk applaus voor de papa en mama van Abel die onze helden hierop hadden getrakteerd. Snel nog even een praatje en dan aan de warming-up.
Tijdens de warming-up was snel duidelijk dat we het vandaag fysiek niet makkelijk zouden krijgen. Hun kleinste speler was gevoelsmatig net zo groot als onze grootste speler. Maar goed, dat betekent balletje snel laten gaan en het niet op persoonlijke duels aan laten komen.De scheidsrechter floot voor het begin en de wedstrijd kon beginnen. De mannen zaten er goed op, lekker fanatiek, maar dat deed de tegenstander ook. Na de eerste vijf minuten, waarin Breukelen iets sterker was dan wij, hadden wij onze eerste echte kans via een mooie actie van Koen over rechts. Hij passeerde twee man, gaf goed voor, maar helaas lag de keeper goed in de weg bij het schot van, ik meen, Max. De fase daarna liep het niet lekker. Breukelen zat er goed fel op en onze jongens leken onder de indruk. Ballen werden slecht aangenomen en passes naar de medespelers waren slap of kwamen bij de tegenstander in plaats van bij ons. Het tegendoelpunt in de eerste helft paste helemaal in dit beeld. Een veel te slap balletje op het middenveld werd onderschept door de tegenstander. Onze verdediging stond er bij en keek er naar en tja, toen schoot de tegenstander hem er maar in. Gelukkig kwam niet lang daarna de rust, zodat de coaches even konden proberen de mannen weer bij de les te krijgen.
Ondanks de pittige woorden in de rust, bracht de tweede helft in eerste instantie weinig goed voetbal. Hoewel we de bal nu iets harder inspeelden op elkaar, kwamen nog steeds veel te veel ballen bij de tegenstander in plaats van bij ons. En ook nu leidde een slechte pass tot een bijna identiek doelpunt als de eerste. Weer werd een Breukelen speler niet aangevallen waardoor hij vrijuit kon schieten: 2-0.Iets later leek de wedstrijd te keren. Doordat de keeper van Breukelen te ver van zijn goal de bal in de handen pakte, kregen we een vrije trap. Nadat eerder Tom het een keer had mogen proberen, eiste nu Niels de bal op. Met een mooie harde schuiver in de linkerhoek van de keeper bracht hij Victoria terug in de wedstrijd. Opeens was de spirit er weer. Iedereen liep een tikkeltje harder en leek iets meer bereid om echt zijn best te doen om te winnen. Een paar goede aanvallen volgden, maar ze troffen geen doel.
Helaas toen weer twee slappe momenten bij Victoria waardoor we weer twee doelpunten om de oren kregen en de eindstand op 4-1 voor Breukelen kwam.
Vandaag zat Breukelen ons fel op de huid waardoor we allemaal fouten maakten bij het aannemen van de bal. Bij iedereen schoten de ballen van de voet af en ook het gewoon elkaar in de voeten aanspelen leek iets van een andere planeet. En ja, dan krijgt de tegenstander het een stuk makkelijker. Laten we het er maar op houden dat we ons winterdipje vroeg hebben gehad dit jaar. Veel slechter dan vandaag gaat niet lukken, dus vanaf nu weer: blik vooruit en knokken voor elkaar en de winst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten