Scorebordjournalistiek...

Frank O. mailde:

Een zaterdag zonder voetbal........., hoe komen we die door???? we kunnen naar de knvb website kijken bijvoorbeeld en dan zien we dat we in ieder geval bovenaan hebben gestaan! weliswaar met de meeste wedstrijden gespeeld, maar toch!
Vandaag spelen wel de nummers twee en drie, BVV 31 E1 (thuis) tegen Altius E1. De Hilversummers hebben 18 punten uit 7 wedstrijden, de Blaricummers 16 uit 6. Voor ons zou het dus niet slecht zijn als deze wedstrijd in een gelijkspel eindigt.
De nummer 4 (Breukelen) speelt vandaag uit tegen OSM '75 en kan bij winst op 17 uit 8 wedstrijden komen. Ook daar dus maar hopen op een gelijkspel al is dat, gezien de positiies van beide teams op de renglijst niet heel waarschijnlijk. Het blijft dus spannend aan de kop van de ranglijst.

Op 13 december spelen we onze laatste competititiewedstrijd, thuis tegen hekkensluiter Laren E2. De 6 wedstrijden die zij tot nu toe hebben gespeeld hebben ze allemaal verloren met slechts 4 doelpunten voor en maar liefst 56 tegen. Ons eerste doelpunt in de wedstrijd van volgende week is het 100e van de E2 dit seizoen (beker- en oefenwedstrijden meegeteld) maar daar mag het niet bij blijven; Het doelsaldo zou namelijk nog wel eens belangrijk kunnen zijn om Breukelen (huidig doelsaldo 15 ) achter ons te laten. In de competitie staat ons doelsaldo nu op 31-19=12 dus tegen Laren is veel scoren het devies. Altius heeft een positief saldo van 33, BVV 31 dus stel dat we zouden eindigen met een gelijk puntenaantal, dan missen we nog minimaal 20(!) goals.

Altius heeft verloren van BVV en Breukelen van OSM (hebben wij met 7-3 van gewonnen!!) M.a.w.: BVV staat bovenaan, met evenveel punten als wij, maar minder wedstrijden en wij dus 2e! Niet slecht voor een dag niet spelen!

Laren E1 - Victoria E2, De Grote Niels-show...

Na de puike pot van afgelopen week en de week daarvoor moesten we vandaag laten zien of we echt meedoen om de bovenste plaatsen. We staan op de derde plaats, maar in deze vorm, kunnen we naar de plekken boven ons gaan kijken.
Het was even spannend of het door zou gaan vanwege de sneeuw en hagel, maar gelukkig, we mochten aan de bak.
Een korte speech in de kleedkamer, korte warming-up en lekker vroeg starten. Iets voor tienen begonnen we. En ja hoor, het leek erop dat we de draad weer gewoon oppakten waar we hem vorige week hadden gelaten. We flitsten over het veld en de bal ging goed van voet tot voet. Met mooi aanvallend voetbal zetten we Skip al na een paar minuten in een goede positie om te schieten. Helaas stond de keeper in de weg, waardoor onze flitsstart niet met een doelpunt werd beloond. Laren stond erbij en keer ernaar in het begin, maar toen wij na vijf minuten nog niet het verschil hadden uitgedrukt in doelpunten, werd ook Laren langzaam wakker. Opeens bleek ook Laren E1 een lekker ploeg te hebben en vooral voorin stonden een paar handige en vooral snelle jongens. En dat bleek! Een snelle uitbraak van Laren zorgde voor paniek achterin en opeens stonden we niet 1-0 voor maar 1-0 achter! Gelukkig blijkt de E2 een voorspelbaar team, want achterstaan, daar houden onze helden niet van! Direct werd de aanval gezocht. Skip speelt op links Tom aan die in het midden loopt. Hij speelt de bal direct door naar Julian die zijn man passeert, strak voorgeeft op Koen, Koen legt de bal terug op Niels en hoppa... 1-1. Wat een juweel van een doelpunt, dit is zoals voetbal bedoeld is. Maar ja, Laren is misschien een paar seconden onder de indruk, maar daarna gaan ook zij gewoon weer vol aan de bak. Een corner van Laren wordt aarzelend verwerkt achterin (of eigenlijk gewoon niet verwerkt) en oeps, daar ligt de 2e achter Max. Weer herpakken onze mannen zich. Deze keer wordt de bal over rechts opgebouwd. Niels gaat diep, krijgt de bal perfect in de loop aangespeeld en hij laat alle verdedigers zijn hielen zien. Ook de keeper laat hij links liggen met een vloeiende schijnbeweging en het lege doel is niet meer te missen: 2-2. Niet veel later fluit de goede scheidsrechter voor de rust.

Na de rust beginnen we weer lekker fanatiek, zodat we geen last hebben van de koude wind die is opgestoken. Het voetbal gaat weer lekker en Laren E1 heeft eigenlijk niet zo veel meer in de melk te brokkelen. Via een frommelgoaltje (de bal had er best wel eerder in gemogen) legt Niels zijn derde goal in het netje en even later laat hij de keeper voor de vierde keer de bal uit het net graaien. Hoewel we de boel achterin nu beter op orde hebben dan in de eerste helft, komt Laren met een fraai schot via de binnenkant van de paal op 4-3. Even houden toeschouwers en coaches de adem in: het zal toch niet gebeuren dat we dit nog uit handen geven?
Maar dan wordt Niels met een splijtende pass van Max O. de diepte in gescoord. Weer schudt hij de verdediging van zich af en met een origineel stiffie laat hij het publiek van Victoria én Laren even stil worden. Een schitterende bal zoals we ze niet vaak meer zullen zien in de 1e klasse!
En als de slagroom op het toetje hebben we nog een mooie aanval over links, waarna Abel een werkelijk heerlijke strakke voorzet geeft richting Niels. Die zet zijn wilde haren er tegen aan en kopt de bal binnen: zijn en onze zesde! En daarmee was het feest ten einde en hadden we Laren E1 met 3-6 op eigen veld verslagen.
Ondanks de kou hebben onze mannen zich vandaag wéér van hun goede kant laten zien. Het voetbal was minder fraai dan vorige week, maar al met al toch eigenlijk gewoon goed. Negen punten uit drie wedstrijden, dat is nog eens een mooie reeks. Klasse mannen, misschien mogen we wel even op de eerste plek staan deze week!! En dat voor een E2 tussen bijna alleen maar E1 teams, echt een hele gave prestatie, helden.

Argon E1 - Victoria E2: Alleen voor mensen met een sterk hart

Na de uitstekende wedstrijd van vorige week tegen Altius waren de verwachtingen voor vandaag tegen Argon hoog gespannen. Zouden onze helden het voor elkaar krijgen om net zo gedreven en net zo goed te spelen als vorige week?
De warming-up leek niet heel veel goeds te beloven. Wel gezellig met elkaar kletsen en lachen, maar weinig sprintjes. Als dat maar goed zou gaan!
Om 08.45 uur klonk het eerste fluitsignaal in Mijdrecht op veld 4A. We begonnen gelijk lekker fel en de eerste aanvallen zagen er goed en vloeiend uit. Toeschouwers en coaches ademden rustig in en uit. Wel was het oppassen geblazen voor hun goede en snelle linksbuiten. Tom en Jesse hadden hun handen er vol aan. Met lange ballen van hun reusachtige keeper, zocht Argon de weg naar onze goal. Na twee snelle uitbraken hadden we gewaarschuwd moeten zijn, maar helaas vloog er weer een bal achter de verdediging en de voorhoede van Argon liet Max kansloos: 1-0 achter! Niets aan de hand dacht iedereen, want eigenlijk waren we gewoon veel beter dan Argon, een kwestie van een van de vele kansen achter de keeper leggen en d’r op en d’r over. Maar ja, de vele goede kansen waren niet aan Victoria besteed vandaag. De lange ballen van de keeper van Argon bleven echter wel als Scudraketten over het middenveld vliegen. En ja hoor, weer even niet opletten achterin en hoppa: 2-0 achter. Het werd nog erger. Weer een geleide projectiel er overheen en 3-0! Na de 2-0 werden toeschouwers en coaches al een beetje wanhopig, maar na de 3-0 werden we wel heel stil. Goed voetballen, veel kansen en 3-0 achter. Wat konden we hier nog aan doen? Maar toen nam Skip het voortouw. Misschien vorige week in Liverpool wel afgekeken van zijn grote held Dirk Kuyt, veroverde hij de bal, stoomde door naar de goal en deed wat de aanval nog niet was gelukt: GOAL!! Dit was voor de anderen het teken om nog beter te gaan voetballen dan ze eigenlijk al deden. Vooral over links volgde de ene mooie aanval na de andere. Skip, Julian en Abel/Niels vonden elkaar uitstekend en de verdediging van Argon werd keer op keer uiteen gereten. Vlak voor rust kon de keeper van Argon de bal niet goed verwerken en Niels was er als de kippen bij om de belangrijke ‘anschluss tor’ binnen te schieten.
In de rust wezen de coaches vooral de verdediging er op dat zij bij ballen van de keeper goed achter hun tegenstander moesten staan en dat Tom iets achter zijn verdedigers moest gaan spelen. En tja, misschien voorin nog een paar van de goede kansen benutten leek ook wel aan te bevelen.
De tweede helft begon furieus. Alsof onze mannen beseften dat de genadeklap snel moest worden uitgedeeld. Julian vloog weer met regelmaat over de linkerkant naar voren en was een permanent gevaar voor Argon. En ja hoor, zijn goede spel werd beloond. Met een mooi, droog schot via de binnenkant van de paal stonden we al snel in de tweede helft op 3-3. Het gejuich moet tot in Hilversum te horen zijn geweest! Jesse en Niels die langs de kant stonden vroegen of ze alsjeblieft niet er in mochten: het was zo spannend! Argon kon niet anders dan achter de Victoria helden aanhollen en proberen te redden wat er te redden viel. Maar ook over rechts vlogen Koen en Max nu aan alle kanten langs hun tegenstanders en Abel was voorin een permanente plaag voor de verdediging. Tom hield achterin alles helemaal dicht en opeens bleken de lange ballen van de keeper niet meer dan lange ballen die je gewoon moet opvangen. Simple as that! Maar ja, zo veel beter, zo vaak alleen voor de keeper en toch niet scoren. Wanhopig werden we ervan. Moesten we de goal groter maken, vragen of de keeper even een plasje kon gaan doen? Tom en Skip werden als laatste gewisseld. Abel bleef in de spits, Niels linkshalf en Max O. als laatste man. Rechts Jesse en Koen en knallen maar! En hoewel Julian nu linksback stond, bleek de grotere afstand tot de goal van Argon geen probleem. Weer flitste hij langs de lijn en weer maakte hij met een laag hard schot een prachtige goal: 3-4!!!!! Na de vorige goal dachten we hard te hebben geschreeuwd, maar het gejuich dat nu opsteeg gaat vast het 8-uur journaal van zaterdag 15 november halen. De jongens doken op elkaar van vreugde en de coaches twijfelden of ze elkaar zouden zoenen of niet. Maar ja, nog wel ruim vijf minuten te spelen.
Gelukkig bleven de mannen als tijgers voor elk duel vechten. Nog zeker drie kansen noteerden we, maar toch ook opeens weer wat dreiging bij Argon. Gelukkig stond Max als vanouds zijn mannetje en hielden we het verder droog.
Een heerlijke pot voetbal met 9 kanjers in het veld die lieten zien dat Altius vorige week geen toeval was. Grote klasse mannen, het was weer een genot om jullie aan het werk te zien.

E2 herpakt zich tegen koploper Altius E1

Ook vandaag moesten we weer vroeg aantreden: 10 uur in plaats van 1 uur, maar gelukkig thuis zodat we ook weer niet heel vroeg uit de veren moesten.
En dat bleek! Om stipt 9.15 uur was het hele team paraat, uitgeslapen en wel. Nou ja het hele team: coach Johan was aan de zwier in Londen en Skip was met zijn vader in Liverpool om vanmiddag op Anfield Road de wedstrijd van Liverpool te gaan kijken!! (iets voor een team uitje???). Als dat maar goed zou gaan..

Na een peptalk in de kleedkamer ("Niet meer aan de vorige wedstrijd denken!") gingen we naar buiten waar de zon heerlijk was doorgebroken. Onder leiding van aanvoerder Julian een prima warming up, en om 10 uur floot toparbiter Kees (wederom veel dank!!) af voor een beladen en belangrijke wedstrijd. Tenslotte is Altius nog ongeslagen en een van de beste vrienden van Max O. zit bij Altius in het team...
Dit keer hadden we geen last van een begindip: gelijk zeer fel er boven op en Altius kwam er niet aan te pas: we zetten goed druk, waren overal een stap eerder en speelden prima over met veel mooie passes. Het kon dan ook niet uitblijven dat vrij vroeg in de wedstrijd Abel op een prima manier de bal achter de keeper van Altius knalde: 1-0! Wie had dat verwacht...

We bleven daarna goed voetballen, kort dekken en goed over passen. Victoria was duidelijk beter. Maar naarmate de wedstrijd vorderde kwam Altius beter in zijn spel, crëerde wat mogelijkheden maar gelukkig was onze goalie Max vandaag heel goed uitgeslapen en keerde hij alle schoten op een prima manier. Op één na, maar dat was dan ook een hele mooie van Altius: we vergaten even de verdediging, de spits kreeg de bal en lobde de bal zo’n beetje vanaf halverwege onze helft prachtig over Max in het goal.
Zo, we waren weer wakker. Het goede was dat we in de overwinning bleven geloven, we bleven fel en waren eigenlijk beter. Kort daarop kreeg Niels de bal, slalomde op zijn eigen wijze langs de achterlijn dooor de Altius-verdediging, gaf de bal prima voor en daar stond Abel om zijn tweede van de dag te maken: 2-1.

In de rust de boel even op een rijtje gezet: Vergeet de verdediging niet, blijf scherp, hard passen en dan kunnen we ze hebben, maar... we zijn er nog niet.
Vol goede moed begonnen we aan de tweede helft: ook nu bleven we de combinaties zoeken en crëerden we kansen, maar de keeper van Altius was ook niet slecht: hij pakte veel schoten en stond steeds op de goede plek.
Altius werd echter wel steeds sterker: ze gingen beter voetballen, kregen wat meer de ruimte en wat kansen maar ons team gaf niet op.
We waren fanatiek als nooit te voren, de plaatsen werden goed gehouden, het middenveld hielp prima in de verdediging mee en vergat niet te voetballen en om te schakelen naar de aanval, zodat er eigenlijk de hele tweede helft een goal voor ons in de lucht hing. Eerlijk is eerlijk, Altius kreeg ook een paar goede kansen maar of Max stond in de weg of ze schoten hoog over of ver naast. Bloedstollend spannend waren de laatste minuten maar we hielden stand en na het laatste fluitsignaal klonk een flink gejuich, zowel van de spelers als van het massaal meegekomen publiek (hulde!!). GEWONNEN!! Wat een prima wedstrijd en wat is er met een tomoloze inzet door iedereen gevoetbald.
Laten we dit gevoel vasthouden, deze manier van spelen ook en dan wordt het nog mooier! Hulde mannen, en dank voor deze prachtige overwinning!

En dit vond Altius er zelf van...

E1 weer met beide benen op de grond.

8 November mocht de E1 de uitwedstrijd tegen Victoria E2 spelen. En de “flow”waar het team de hele competitie al in zit gaf veel vertrouwen voor aanvang voor deze wedstrijd. Misschien wel iets te veel vertrouwen. Werd er iets te gemakkelijk over deze tegenstander gedacht ? Aan het eind van de wedstrijd gingen de gastheren met een 2-1 overwinning op Altius naar de kleedkamers. Hoewel Altius op het mooie kunstgrasveld mocht aantreden konden ze daar niet hun geliefde combinatie spel spelen. Victoria kwam fel uit de startblokken en zat er bovenop en al in de eerste minuut van de wedstrijd stond iedereen te kijken hoe Victoria een schot op doel wilde wagen. Niemand greep er in en een 1-0 achterstand was het gevolg.E en vroege “wake up call “ dus, maar de E1 had moeite om er iets tegenover te zetten, en bleven zo de hele eerste helft onder druk staan. Ook voor de toeschouwers was het even wennen dat alles zich voor het doel van Altius afspeelde. Daniel moest veel optreden om zijn doel verder schoon te houden, maar dat is lastig als alle duels door de tegenpartij worden gewonnen. Een snelle counter leverde nog een mooi doelpunt op voor Altius toen Cornee de keeper met een mooi lobje wist te verschalken. En dan met 1-1 de rust in dus alles is dan nog mogelijk. Maar ook in de 2e helft weet victoria in het begin weer tot score te komen 2-1.Dan begint Altius langzaam meer grip op de wedstrijd te krijgen en heeft in de gaten dat alleen met bloed zweet en tranen deze wedstrijd nog gewonnen kan worden. En zowaar worden de duels gewonnen en staat Victoria een tijd lang onder druk. Er komen ook vele kansen maar deze gaan net naast of de keeper van Victoria staat in de weg. Een gelijkmaker hangt in de lucht maar ook victoria probeert af en toe met een uitbraak de wedstrijd op slot te gooien. Maar alles blijft zoals het is en zo loopt Altius tegen hun eerste verliespartij in de competitie op. Gelukkig hebben ze hier maar een week last van en kunnen ze volgende week zaterdag weer orde op zaken stellen tegen Laren E1 .Ik ga er vanuit dat ze er op gebrand zijn om dan deze nare smaak weg te spoelen.

E2 in winterdip tegen Breukelen E1

In plaats van lekker om 10.00 uur voetballen, mochten we wederom vroeg opdraven vandaag. Om 09.00 uur in Breukelen tegen de plaatselijke E1: dat betekent 07.45 uur verzamelen bij Victoria! Maar de vaders en moeders hadden de zoons weer goed in de tang (of zou het andersom zijn?), want strak om 07.45 uur stonden er 9 helden paraat op de parkeerplaats.
In de kleedkamer bij Breukelen kwam er een mooie verrassing uit de tas van Abel: shirts met rugnummer en naam op de rug!! Abel riep van iedereen de naam op en het rugnummer en bij elk shirt klonk er een groot gejuich, net als in het stadion. Toen iedereen het shirt aan had, volgde er een hartelijk applaus voor de papa en mama van Abel die onze helden hierop hadden getrakteerd. Snel nog even een praatje en dan aan de warming-up. Tijdens de warming-up was snel duidelijk dat we het vandaag fysiek niet makkelijk zouden krijgen. Hun kleinste speler was gevoelsmatig net zo groot als onze grootste speler. Maar goed, dat betekent balletje snel laten gaan en het niet op persoonlijke duels aan laten komen.

De scheidsrechter floot voor het begin en de wedstrijd kon beginnen. De mannen zaten er goed op, lekker fanatiek, maar dat deed de tegenstander ook. Na de eerste vijf minuten, waarin Breukelen iets sterker was dan wij, hadden wij onze eerste echte kans via een mooie actie van Koen over rechts. Hij passeerde twee man, gaf goed voor, maar helaas lag de keeper goed in de weg bij het schot van, ik meen, Max. De fase daarna liep het niet lekker. Breukelen zat er goed fel op en onze jongens leken onder de indruk. Ballen werden slecht aangenomen en passes naar de medespelers waren slap of kwamen bij de tegenstander in plaats van bij ons. Het tegendoelpunt in de eerste helft paste helemaal in dit beeld. Een veel te slap balletje op het middenveld werd onderschept door de tegenstander. Onze verdediging stond er bij en keek er naar en tja, toen schoot de tegenstander hem er maar in. Gelukkig kwam niet lang daarna de rust, zodat de coaches even konden proberen de mannen weer bij de les te krijgen.
Ondanks de pittige woorden in de rust, bracht de tweede helft in eerste instantie weinig goed voetbal. Hoewel we de bal nu iets harder inspeelden op elkaar, kwamen nog steeds veel te veel ballen bij de tegenstander in plaats van bij ons. En ook nu leidde een slechte pass tot een bijna identiek doelpunt als de eerste. Weer werd een Breukelen speler niet aangevallen waardoor hij vrijuit kon schieten: 2-0.
Iets later leek de wedstrijd te keren. Doordat de keeper van Breukelen te ver van zijn goal de bal in de handen pakte, kregen we een vrije trap. Nadat eerder Tom het een keer had mogen proberen, eiste nu Niels de bal op. Met een mooie harde schuiver in de linkerhoek van de keeper bracht hij Victoria terug in de wedstrijd. Opeens was de spirit er weer. Iedereen liep een tikkeltje harder en leek iets meer bereid om echt zijn best te doen om te winnen. Een paar goede aanvallen volgden, maar ze troffen geen doel.
Helaas toen weer twee slappe momenten bij Victoria waardoor we weer twee doelpunten om de oren kregen en de eindstand op 4-1 voor Breukelen kwam.
Vandaag zat Breukelen ons fel op de huid waardoor we allemaal fouten maakten bij het aannemen van de bal. Bij iedereen schoten de ballen van de voet af en ook het gewoon elkaar in de voeten aanspelen leek iets van een andere planeet. En ja, dan krijgt de tegenstander het een stuk makkelijker. Laten we het er maar op houden dat we ons winterdipje vroeg hebben gehad dit jaar. Veel slechter dan vandaag gaat niet lukken, dus vanaf nu weer: blik vooruit en knokken voor elkaar en de winst!