Altius E1 in eigen huis zoekgespeeld

Vandaag uit bij Altius E1. Lange tijd was Altius E1 de onbetwiste leider in de najaarscompetitie, totdat ze tegen Victoria E2 moesten. In een spannende pot wonnen onze helden toen van Altius. Uiteindelijk werd Altius 3e in de competitie, één plaatsje achter Victoria. Dit zou dus wel eens een wedstrijd kunnen worden waarin Altius iets wilde recht zetten. Nou, laat maar komen, zag je onze helden denken! Als speciale toeschouwer hadden we vandaag good old Skip langs de lijn, die aan het herstellen is van een kleine operatie. Hartverwarmend was het om te zien dat, toen onze mannen Skip zagen zitten, ze allemaal spontaan naar hem toe gingen om te vragen hoe het ging. Klasse mannen, dat is nog eens teamspirit!! De scheids blies voor het begin en daar vlogen de mannen over het veld. Coach Johan was er vorige keer tegen Altius niet bij en vroeg zich na vijf minuten af hoe het kan dat dit vorige keer spannend was. Altius had zo goed als niets in te brengen tegen een ontketend Victoria. De ene aanval via de zijkanten was nog niet voorbij, of hups, daar kwam de volgende aanval over de andere zijkant. Altius stond erbij en keek ernaar. Maar hoe lekker we ook voetbalden, hoe vaak we ook zo goed als alleen voor de keeper kwamen, desnoods met zijn tweeën tegelijk alleen voor de keeper, de bal wilde er niet in. Te vaak wilde we het met nog een mooie kapbeweging nog makkelijker maken om de bal er in te leggen, maar het resultaat was: niks. Het dichtste bij was Max O. nog met een vlammend schot dat uiteen spatte op de paal. Waar de spitsen het scoren vergaten, bezaten we vandaag een perfecte verdediging onder leiding van de ijzersterke Tom. Doordat hij werkelijk alle ballen van Altius onderschepte en ook nog eens goed de opbouw zocht via de zijkanten met Jesse en Julian, leek het net of de spitsen van Altius niet zo goed waren. Maar dat dat niet klopte zagen we later in de wedstrijd, want die spitsen kunnen er wel degelijk wat van! Maar ja, met zulke keien achterin heeft elke spits van elke tegenstander het moeilijk.
En tja, hoe lopen wedstrijden waarin je elke kans om zeep helpt: precies, daarin loop je tegen een achterstand aan. Altius kon maar op één manier tegen ons aanvallen en dat was de lange bal. Meestal was die voor onze verdediging of, in de spaarzame gevallen dat die hem niet hadden, voor keeper Max. Maar één keer lukt het niet en ja hoor, daar lag de 1-0 achter de verdediging. Tegen alle verhoudingen in, maar daar had Altius, terecht, geen boodschap aan. De rust brak aan met een 1-0 achterstand.
In de rust vroegen de coaches slechts of onze mannen misschien de helft van de kansen er in zouden kunnen schieten, dat zou al een stuk schelen. Aan de koppies te zien, zou dat wel goed komen, want ook de Victoria E2 spelers voelden wel dat dit Altius makkelijk te kloppen moest zijn. En zo geschiedde . . . De tweede helft was nog maar amper begonnen of de Victoria aanvallen vlogen weer over het veld. De in grote getalen opgekomen Victoria én Altius toeschouwers konden niet anders dan concluderen dat Victoria uitstekend combinatie voetbal speelde. Binnen een paar minuten volgde dan ook de meer dan verdiende gelijkmaker. En dat niet alleen, binnen tien minuten in de tweede helft boog Victoria de 1-0 achterstand om in een 1-3 voorsprong. De klasse droop van het spel af en Altius kon geen vuist meer maken tegen de ontketende Victorianen. Het werd 4-1, 5-1 en zelfs 6-1. En als we iets zuiniger met de kansen waren omgesprongen hadden we er nog wel een paar in kunnen leggen. Wat een genot om naar te kijken! Vlak voor tijd maakte Altius nog een prachtige kopgoal waar onze Max niet veel tegen in kon brengen. De eindstand kwam daarmee op 2-6, een overduidelijke overwinning van onze mannen.
Grote klasse mannen! De doelpunten kwamen vandaag van Niels (3), Abel, Koen en Tom. Maar de niet gescoorde tegendoelpunten werden vandaag tegengehouden door Tom, Julian, Jesse en de beide Max’en. Wederom een echte teamprestatie. En toen de derde helft nog: bowlen in Loosdrecht. We hadden twee banen tot onze beschikking. Op de ene baan de verdedigers Max, Jesse, Julian en Tom en op de andere baan de aanvallers Max, Abel, Niels en Koen. Echt spannend werd het niet. De laagste score bij de verdedigers was nog hoger dan de hoogste score bij de aanvallers. En wat liepen ze er trots bij, die noeste verdedigers ;-) De hoogste score was vandaag voor Julian. Misschien wel omdat hij vandaag voor het eerst van zijn leven een officiële strike gooide. Het was al met al een heerlijk Victoria E2 dagje. Dank jullie wel weer, kanjers!!

...en dit vond Altius er zelf van:

E1 verliest van sterk Victoria

Vandaag thuis tegen Victoria E2, een oude bekende uit de najaarcompetitie, waarin dit team net boven ons eindigde op de tweede plaats. Vandaag completer dan tegen BFC, alleen Nick was afwezig. De vorige wedstrijd werd toen nipt verloren, achteraf hadden we toen het idee dat er meer te halen viel. Zodoende waren we vastbesloten om het verlies van die wedstrijd goed te maken. Direct bleek al dat dit niet zo simpel was. Victoria zette Altius regelmatig vast op eigen helft en combineerde veelal via de vleugels richting ons doel. Victoria kreeg de meeste kansen maar de verdediging wist steeds het doel schoon te houden. Opbouwen van achteruit lukte niet echt waardoor ons niets ander restte dan aan te vallen via ‘de lange bal’. Nadeel hiervan was dat de aansluiting van achteruit niet altijd goed was. Doordat de Victoria spitsen de eerste helft niet met scherp schoten bleef het lang 0 – 0. We knokten voor wat we waard waren en probeerden waar mogelijk de sterke vijandelijke verdediging uit te spelen. Een aantal keren lukte dit en eenmaal hadden we succes. Stan ontving de bal vanaf de zijkant en kon zo doorlopen en de bal in de verre hoek prikken, 1 - 0. Tegen de verhouding in maar wellicht zou dit doelpuntje ons wat meer vertrouwen voor de rest van de wedstrijd geven. Met deze mooie stand gingen we rusten.De tweede helft was eigenlijk een kopie van de eerste, met jammer genoeg één verschil, Victoria maakt nu wel de kansen af. Gelijk na rust werd onze voorsprong in een paar minuten omgebogen in een achterstand. Er knapte iets. Voor dat we het eigenlijk goed en wel doorhadden was het 1 – 3 en liep de tegenstander vlot uit naar 1 – 6. Bij die stand begonnen we vreemd genoeg ineens meer lef te tonen en vanaf de goal te voetballen. We kregen zelfs weer wat kansjes. Deze inzet werd zelfs nog beloond met één van de mooiste doelpunten van de wedstrijd. Een hoge voorzet vanaf de zijkant die door Tim hard achter de Victoria doelman werd gekopt, 2 - 6. Met deze uitslag floot de prima leidende Tom van Maasdam voor het eind en leed de E2 zijn 2e nederlaag. Mannen niet getreurd, we hebben verloren van een prima tegenstander.

Bloedstollende start van de competitie

Eindelijk, we mochten weer!!
Na een paar goede oefenwedstrijden en een potje voor de beker (wat was daar ook al weer mee;-)) mochten we vandaag dan eindelijk de eerste wedstrijd van de voorjaarscompetitie spelen. Onze tegenstander van vandaag was Waterwijk E1. In de najaarscompetitie waren zij kampioen geworden in hun 1ste klasse poule, dus het was wel duidelijk: we konden aan de bak. Alle mannen waren paraat, krokusvakantie of niet, en stonden scherp aan de aftrap. Althans, zo leek het.
De officiële KNVB-scheidsrechter floot voor het begin en daar gingen we. Over en weer eerst een paar aarzelende ballen, maar na twee, drie minuten werd duidelijk dat Waterwijk E1 graag haar laatste man in schietpositie bracht. De eerste keer dwaalde zijn schot nog wat af, maar was wel direct duidelijk dat er kruit in zijn schoenen zat. Bij het tweede schot moest Max redding brengen, maar kregen zij wel een corner. De bal werd voor de goal gebracht, Victoria keek en Waterwijk kopte hard binnen. Oeps, vier minuten gespeeld en al met 1-0 achter, dat voelde niet lekker. Onze helden keken een beetje verdwaasd rond en de coaches waren eerlijk gezegd heel even bang dat Waterwijk wel eens een maatje te groot zou kunnen zijn. Ze waren niet voor niets kampioen geworden. Maar het bekende scenario werd weer uitgerold. Eerst achter komen en dan de tegenstander even laten zien dat het ook anders kan! Nu geen aarzelingen meer, maar fanatieke duels die de Victorianen meestal in hun voordeel beslechtten. Niemand verzaakte in de strijd en langzamerhand kwam Waterwijk niet meer onder de druk van onze helden vandaan. Julian was een beetje naar rechts afgedwaald waar hij de bal wist te onderscheppen van de tegenstander. Als een ware circusartiest wist hij de stuiterende bal met een klein omhaaltje over zich heen te spelen, draaide zich om en zag de meegekomen Skip helemaal vrij staan. Een goede pass in de voeten, aannemen door Skip en OLÉ, daar was de 1-1. Helaas, helaas. Niet lang na de aftrap een slordigheidje bij onze helden en de spits van Waterwijk glipte er vandoor en legde de 2-1 achter onze Max. Maar deze keer waren de coaches en de toeschouwers minder bang, want het was duidelijk dat de twee goals van Waterwijk vooral aan onszelf te danken waren en niet aan het feit dat Waterwijk beter was. Een kwestie van doordrukken. En dat deden onze helden. Max gooide de bal uit naar Jesse. Deze speelt de vrijstaande Max O. aan die de bal aanneemt, opendraait naar het midden en met een briljante, splijtende pass de op snelheid liggende Julian bereikt. Julian neemt de bal in de loop aan en schiet hem heerlijk achter de keeper van Waterwijk. Wat een prachtige manier om op 2-2 te komen. Als er een tribune zou zijn geweest, zouden de in groten getale meegereisde Victoria E2- supporters hem hebben afgebroken in hun enthousiasme!

De rust werd benut om de jongens te wijzen op de mogelijkheden om hier gewoon drie punten weg te slepen, als ze maar zo door zouden blijven knokken voor elke bal. Deze simpele aanwijzing was niet aan dovemans oren gericht, zo bleek in de tweede helft.
De tweede helft gaf hetzelfde beeld als de eerste helft. Over het algemeen geen oogstrelend voetbal, maar wel enorme strijdlust. In de strijd vielen er aan beide zijden wel eens ‘slachtoffers’ die even een paar minuutje moesten bijkomen van een pijntje, maar na die paar minuutjes was het direct weer voluit er tegen aan. De spanning steeg naarmate de minuten wegtikten op de klok. Wij kregen hier en daar halve en hele kansen op een doelpunt, maar ook Waterwijk E1 testte onze eigen Max zo af en toe. Vijf minuten voor tijd een hoekschop voor Victoria. Skip staat reserve, dus Koen ontfermt zich over de bal. Met een mooie zwiep belandt de bal ter hoogte van de tweede paal, een meter of zeven van de goal vandaan bij Abel. Deze controleert de bal prachtig, denkt niet na en haalt hard uit. Tussen alle benen van de tegenstanders en zijn teamgenoten door vliegt de bal naar de korte hoek en . . . . verdwijnt in het net: 3-2!! Wat een spanning de laatste minuten. Waterwijk strandt nog twee keer op onze rots in de goal en onze Victoria helden persen hun laatste krachten uit de gespierde bodies. Nog 1 minuut te spelen, zullen we standhouden. . . . .? Max O. speelt de bal op Julian, die passeert zijn man en ziet Niels diepgaan. Niels controleert de bal, vecht met zijn directe tegenstander een verbeten gevecht uit en ziet dan in zijn ooghoeken dat Abel met een laatste krachtsinspanning zijn man overvleugelt en vrij voor de goal komt. Niels speelt Abel aan maar de bal lijkt net te ver en de kans voorbij. Maar, zien we het goed, heeft Abel een uitschuifbeen? In plaats van dat de bal voor Abel en de goal langs schuift, lijkt opeens zijn been langer te worden dan mogelijk is en weet hij zijn grote teen nog net tegen de bal te zetten. En ja hoor, daar is ie dan GOOAAAAALLLLLLLL!!!!! De wedstrijd is gespeeld, hier kan Waterwijk niets meer aan doen in de resterende seconden. Wat een pot mannen, bloedstollend spannend. Man van de wedstrijd: Max, Tom, Skip, Jesse, Koen, Abel, Max O., Julian en Niels, oftewel VICTORIA E2!

...en dit vond Waterwijk er zelf van:
1e helft:Waterwijk begon erg aanvallend en je kon zien dat iedereen er veel zin in had. In de 3e minuut nam Moushin een hoekschop en gaf de bal voor aan Niels die een prachtig doelpunt maakte. Er werd goed overgespeeld en dit zag er veelbelovend uit. Victoria had zeker ook goede spelers in het veld staan en kwamen dan ook tot aanvallen toe, maar mede door het harde werken werd de aanval een paar keer onderbroken. Helaas door teveel aanvallend te spelen hadden we geen verdediging meer en viel daardoor in de 14e minuut en tegengoal. Er werd teruggevochten en Tim gaf een steekpass naar Rory die ons weer op voorsprong bracht. Er volgde een paar hoekschoppen van Victoria, maar die werden (gelukkig) niet benut en Tim wist er zelfs één met zijn hoofd uit te houden. Bij Waterwijk was de verdediging zoek en volgde er net voor rust in de 20ste minuut de gelijkmaker. 2e helft:Er werd onrustig gevoetbald, leek wel paniek voetbal. Aanvallen liepen niet door, er werd heel vaak in de voeten van de tegenstander gespeeld die zette dan meteen de aanval in. Niels kwam nog met een mooi schot, maar halaas werd deze door de keeper tegengehouden. Victoria werd aanvallend erg sterk en liepen wij een beetje achter de feiten aan, het werd 2-3 en het werd zelfs 2-4. Joshua (uit E2) probeerde nog te scoren van een meter of 20 van het doel, maar deze raakte tot grote pech de lat. Moushin schoot net over, dus het beetje geluk wat je soms dan ook moet hebben hadden we vandaag helaas niet. Kortom: de tegenstander was dit keer beter dan Waterwijk.

Koploper hoofdklasse twee maatjes te groot

Na de goede reeks oefenwedstrijden van de afgelopen weken, waarin een paar goede E1 teams opzij werden gezet met goed tot zeer goed voetbal, kwam vanavond de ultieme krachtproef: BFC E1, koploper in de Hoofdklasse. De winnaar van vanavond mocht verder bekeren en de verliezer moest het bekertoernooi verlaten.
De coach van de tegenpartij had zich goed voorbereid. Hij wist dat wij tweede waren geworden in de 1e klasse, dat wij met goed voetbal van ’s Graveland E1 hadden gewonnen en dat wij op de training wel eens wonnen van onze eigen E1. Hij had zijn jongens dan ook voorbereid op een zware pot, ook al was het ‘dan maar Victoria E2’. Van onze kant waren niet veel woorden nodig. Als je tegen de koploper van de Hoofdklasse moet spelen, dan hoef je niemand te vertellen dat het een zware pot wordt.
Onze helden begonnen goed aan de wedstrijd. Over het hele veld werden felle, sportieve duels uitgevochten en aan beide kanten kwam de aanval af en toe tot een voorzichtige doelpoging. Aan beide kanten bewezen de keepers echter hun mannetje te staan. Bij een aanval van BFC over onze linkerkant, bleek Tom weer eens vele malen sneller dan alle tegenstanders samen en onderschepte hij de bal. Maar oei, net toen hij de bal wilde wegwerken zakte hij vervelend door zijn enkel, waardoor de bal niet ver weg verdween, maar precies in de voeten van de spits van BFC. Deze bedacht zich niet en schoot direct in de korte hoek de 0-1 binnen. Zelfs onze Max kon deze bal niet stoppen. En waar we tien minuten min of meer gelijkwaardig aan BFC waren en lieten zien dat we goed kunnen voetballen, bleek deze onverwachte goal de ommekeer in de wedstrijd. Binnen vijf minuten stonden we 0-3 achter en werd er geen duel meer gewonnen op het veld. BFC had zijn draai gevonden en combineerde met erg sterk voetbal onze hechte defensie aan flarden. Bij rust stond er 0-7 in het boekje van de scheids. Aaii, dat deed pijn!!
In de rust stond de ploeg aangeslagen bij de coach. Opeens waren er overal pijntjes en was het niet zo’n leuke wedstrijd. De coach wees er echter op, dat de eerste tien minuten hartstikke goed waren en dat we de tweede helft in gedachten gewoon weer bij 0-0 begonnen. Kort dekken op het middenveld en in de verdediging en met een-tweetjes de aanval zoeken.
De mannen gingen inderdaad weer goed van start. We dwongen de keeper van BFC zelfs twee keer tot een echte redding en we schoten twee ballen naast de goal. Beide zaken waren de laatste 15 minuten van de eerste helft niet meer voorgekomen. Even dachten de coach (Frank kon er helaas niet bij zijn vanavond) en de toeschouwers dat onze Victoria helden er nog een spannende wedstrijd van gingen maken. Maar helaas, de pijp was na vijf minuten leeg. Julian kon niet meer verder spelen en steeds meer helden kregen moeite het tempo vol te houden. Het valt ook niet mee om steeds maar weer achter je tegenstander aan te racen en dan helaas toch weer een doelpunt tegen te krijgen. Maar, één ding kunnen we onze mannen niet ontzeggen: het viel misschien niet mee, maar ze bleven het allemaal toch proberen!! Strijdend gingen onze helden ten onder tegen het echt betere BFC. Uiteindelijk stond de teller volgens de meeste mensen stil bij 0-13. Natuurlijk een hele grote nederlaag, maar ja, je kunt niet alles winnen.
Hopelijk hebben we van deze wedstrijd geleerd en zijn we stiekem toch weer een beetje beter geworden.

Welke E1 stopt onze helden?

Eigenlijk was het de bedoeling dat als kop van dit verslag er iets zou staan als ‘Skippiaanse corners’, want Skip had met mij afgesproken dat als hij weer zo’n prachtige corner erin zou schieten, dat de kop van het artikel zou worden. Maar helaas, de bal was te nat, en dus glad, om een echte goede curve mee te kunnen geven. Gelukkig hadden we vandaag een andere verdediger die het net deed bollen...!
Omdat de wedstrijd op het laatste moment niet om 10.00 uur maar om 09.00 uur gespeeld bleek te worden, moesten twee van onze helden door de voetbalpolitie van het bed worden gelicht. Gelukkig lukte dat allemaal net op tijd, waardoor bij het fluitsignaal van part-time scheids Marcel alle spelers paraat waren. Vanwege het weer, besloten de wederzijdse coaches dat we 8 tegen 8 gingen spelen. De wedstrijdbespreking was simpel: net als vorige week!
En ja hoor, we begonnen inderdaad weer net als vorige week. Scherp in de duels, binnen 4 minuten een-tweetjes op alle delen van het veld en het eerste doelpunt. Kijk, dat noemen we dus hartverwarmend. Het team bleef lekker scherp en de E1 van Soest kon niet veel anders doen dan proberen ons tegen te houden. Aan zelf voetballen kwamen ze amper toe, daarvoor waren onze mannen veel te scherp en te goed. Ons spitsenduo voorin legde in de eerste helft er al vijf in en dat is tegen een E1 natuurlijk weer een prestatie van formaat. Jammer genoeg ging het voetballen zo makkelijk, dat we af en toe vergaten dat Soest E1 natuurlijk niet uit watjes bestaat en gewoon lekker kan voetballen. Bij twee keer niet goed opletten, lag de bal dan ook twee keer bij ons in het doel. Onnodig, maar wel waar.
In de rust spraken we af dat, net als tegen de meiden van CDW, dit een mooie gelegenheid was om weer goed aan overspelen te denken. Niet alles direct naar voren, maar goed opbouwen en lekker blijven voetballen. De tweede helft hadden we een nieuwe part-time scheids, Eric, en na een korte pauze floot hij voor de tweede helft.
We begonnen weer furieus, maar deze keer hielden we het goede voetbal niet echt vast. Te vaak gingen helden van de E2 voor eigen succes, terwijl hun maatjes soms met drie tegelijk helemaal vrij voor de goal stonden. Wel begrijpelijk natuurlijk dat je zelf wil scoren, maar echt succesvol waren we niet met de eenmanspogingen. Maar deze keer hielp een andere verdediger onze aanvallers. Na een afgeketste bal op de paal van de tegenstander kwam de bal voor de voeten van de inlopende Jesse. Ongenadig hard schoot hij de bal langs alles en iedereen en scoorde hij zijn eerste goal. Bij de tweede goal werd een mooie aanval over rechts bijna afgestopt door Soest, maar met een briljant uitgevoerd hakje zette Koen wederom de inlopende Jesse in schietpositie. De eerste goal van Jesse was al hard, maar het leek of hij wilde laten zien dat het nog harder kan. Alleen de haren van de keeper bewogen vanwege de balsnelheid, maar reageren kon hij niet. En toen moest de derde nog komen!
Deze keer besloot Jesse zelf maar eens twee man te passeren en terwijl de coaches al riepen ‘OVERSPEELE! besloot Jesse dat het tijd werd voor een weergaloze goal. Ook de derde man werd op het verkeerde been gezet en deze keer schoten er vlammen achter de bal aan, zo hard verdween de bal in de rechterkruising! Een heerlijke goal.
Dat het veel subtieler kan bewees de goed spelende Max O. daarna nog, toen hij zich vrij speelde en heel beheerst de bal via de binnenkant van de paal binnenlegde. De eindstand kwam uiteindelijk op 10-5 en weer een E1 was daarmee aan de zegekar van onze Victoria E2 helden gebonden.

Woensdag gaan we eens kijken of we dit vast kunnen houden, want dan komt de koploper uit de hoofdklasse, BFC E1, op bezoek in het bekertoernooi. Van hun E2 hebben we al eens verloren op een toernooitje, dus we zijn gewaarschuwd. Als we ook deze E1 een poepie kunnen laten ruiken, zullen de coaches eens nadenken over een speciale beloning.

IJskoud de beste!

En wederom gooide de KNVB alle competitiewedstrijden er uit voor dit weekeinde. Terecht, zo bleek bij het inspelen op veld 3, want het veld was keihard en van een normale wedstrijd zou geen sprake kunnen zijn.
Gelukkig had hoofdtrainer Arnoud het weer voor elkaar gekregen om een tegenstander te vinden om tegen te oefenen (klasse Arnoud!) en wat voor één: ’s Graveland E1, spelend in de hoofdklasse bij onze eigen E1.
De coaches wezen de helden nog even op het goede overspelen vorige week in de tweede helft tegen de meiden van CDW en benadrukten dat dit vandaag de enige manier zou zijn om van deze sterke tegenstander te winnen. Daarnaast werd nog even kort stilgestaan bij de rol van de middenvelders (als je niet te moe bent om aan te vallen, kun je ook nooit te moe zijn om te verdedigen) en de belangrijkste tip voor vandaag: heb veel plezier en werk hard voor elkaar.

Coach Frank had weer een topscheidsrechter weten te strikken in de persoon van Hans Bijlsma en rond 09.30 mocht het feest beginnen. En een feest, dat werd het . . . . . ! Al vanaf het allereerste fluitsignaal was duidelijk dat dit wel eens een lekker potje kon worden. ’s Graveland mocht aftrappen en speelde de bal gelijk lekker rond, maar alsof onze mannen na vijf dagen geketend te zijn eindelijk los mochten, zo fel vlogen zij direct op de tegenstander af. Over het hele veld werd werkelijk elk duel gewonnen. Of het nu voorin, in het midden of achterin was, ’s Graveland wist niet wat ze overkwam. En als we de bal weer hadden veroverd leek het wel of niet ’s Graveland in de hoofdklasse speelde, maar Victoria E2. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, ging de bal van voet tot voet. En of het nu korte of lange passes waren, elke bal werd perfect aangenomen en doorgespeeld naar de vrije medespeler. Voor vriend en vijand was het dan ook volstrekt vanzelfsprekend dat de Victoria E2 helden de leiding namen. Een heerlijke combinatie van achteruit werd lekker afgerond door onze spits Niels. Niet al te veel later kregen wij een corner vanaf de rechterkant. Ons geheime cornerwapen sloop van de linksachter positie naar de rechtsvoor positie. Hij legde de bal nog eens goed, hoorde vanaf de zijlijn de coaches vaag roepen ‘doe je truc nog eens’, nam zijn aanloop, raakte de bal en daar ging ie: met akelige precisie beschreef de bal een prachtige baan, boog hoog boven spelers en keeper, vlak voor de kruising bij de tweede paal naar binnen en beneden en . . . . . GOOAALLLLL! Skip flikte het weer, direct uit de corner bij de tweede paal erin. Heerlijk.
Achterin speelden Jesse en Skip, samen met afwisselend Tom en Max een wereldpartij. De tegenstander had geen schijn van kans en zelfs de sliding op de enkel van Jesse deed maar heel even pijn. In het midden waren Koen, Julian, Abel en ook hier afwisselend Tom en Max het ideale draaipunt. Altijd aanspeelbaar en zowel aanvallend als verdedigend superscherp.
Voorin was Niels het ideale aanspeelpunt. Balvast en levensgevaarlijk. En als hij even werd gewisseld, deed Abel gewoon precies hetzelfde!
En keeper Max? Die keek het tevreden aan en haalde en passant een paar ballen van de voeten van de spitsen van ’s Graveland en deed of dat heel gewoon is op dit niveau ;-)
In de rust waren coaches, spelers en toeschouwers uitzinnig. We zouden ze opvreten, die ’s Gravelanders. Uiteraard toch wat waarschuwende woorden van de coaches. ’s Graveland was helemaal niet slecht, maar wij vandaag heel erg goed. Dus als wij iets zouden verslappen, dan zouden ze er zo maar in vliegen. Op blijven letten dus!
De tweede helft was echter van hetzelfde niveau als de eerste. De combinaties vlogen weer over het veld. De mannen voelden zelf ook dat een-tweetjes zelfs door de beste tegenstander niet te verdedigen zijn, ook niet door ’s Graveland. Het derde doelpunt moest dan ook wel vallen. Over links werd via twee een-tweetjes een heerlijke aanval opgezet. Niels kreeg de bal aangespeeld, speelde zijn tegenstander uit en zag Koen vrij staan voor de goal. En waar in mindere wedstrijden zo’n bal er toch niet in gaat, speelde Niels Koen nu perfect aan. Koen nam rustig aan, wachtte op de beweging van de keeper en schoof de bal cool in de rechter beneden hoek. Als toeschouwer en coach gaat op zo’n moment alleen maar het gelukzalige gevoel door je heen dat voetbal zo’n heerlijk spelletje kan zijn.
Maar het feest was nog niet voorbij. Een diepe bal op Niels viel precies achter de verdediging van ’s Graveland, stuiterde één keer en werd daarna direct door Niels op de slof genomen: 4-0!!
Inmiddels waren we echter door onze wissels heen. Max O. was niet lekker en Julian kreeg te veel last van zijn lies, waardoor ook hij langs de kant bleef. Het hoge tempo en het gebrek aan wissels werd nu zichtbaar. Ondanks dat Max er nog een paar prachtige ballen uit haalde, liep ’s Graveland opeens in de laatste vijf minuten drie keer de bal bij ons het doel in, waardoor de eindstand 4-3 voor ons werd. Het was zonder meer verdiend dat ’s Graveland een doelpunt maakte, maar drie was een beetje te veel, gezien het totale beeld van de wedstrijd.
Maar wat vooral blijft hangen is het heerlijke spel van onze Victoria E2 helden. Alleen tegen Altius waren ze dit seizoen ook zo goed. Als we dit elke week kunnen opbrengen, gaan we ook in de voorjaarscompetitie meestrijden om de hoogste plekken.
Bedankt mannen, op deze koude zaterdagmorgen was jullie spel hartverwarmend en waren jullie ijskoud de beste.