IJskoud de beste!

En wederom gooide de KNVB alle competitiewedstrijden er uit voor dit weekeinde. Terecht, zo bleek bij het inspelen op veld 3, want het veld was keihard en van een normale wedstrijd zou geen sprake kunnen zijn.
Gelukkig had hoofdtrainer Arnoud het weer voor elkaar gekregen om een tegenstander te vinden om tegen te oefenen (klasse Arnoud!) en wat voor één: ’s Graveland E1, spelend in de hoofdklasse bij onze eigen E1.
De coaches wezen de helden nog even op het goede overspelen vorige week in de tweede helft tegen de meiden van CDW en benadrukten dat dit vandaag de enige manier zou zijn om van deze sterke tegenstander te winnen. Daarnaast werd nog even kort stilgestaan bij de rol van de middenvelders (als je niet te moe bent om aan te vallen, kun je ook nooit te moe zijn om te verdedigen) en de belangrijkste tip voor vandaag: heb veel plezier en werk hard voor elkaar.

Coach Frank had weer een topscheidsrechter weten te strikken in de persoon van Hans Bijlsma en rond 09.30 mocht het feest beginnen. En een feest, dat werd het . . . . . ! Al vanaf het allereerste fluitsignaal was duidelijk dat dit wel eens een lekker potje kon worden. ’s Graveland mocht aftrappen en speelde de bal gelijk lekker rond, maar alsof onze mannen na vijf dagen geketend te zijn eindelijk los mochten, zo fel vlogen zij direct op de tegenstander af. Over het hele veld werd werkelijk elk duel gewonnen. Of het nu voorin, in het midden of achterin was, ’s Graveland wist niet wat ze overkwam. En als we de bal weer hadden veroverd leek het wel of niet ’s Graveland in de hoofdklasse speelde, maar Victoria E2. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, ging de bal van voet tot voet. En of het nu korte of lange passes waren, elke bal werd perfect aangenomen en doorgespeeld naar de vrije medespeler. Voor vriend en vijand was het dan ook volstrekt vanzelfsprekend dat de Victoria E2 helden de leiding namen. Een heerlijke combinatie van achteruit werd lekker afgerond door onze spits Niels. Niet al te veel later kregen wij een corner vanaf de rechterkant. Ons geheime cornerwapen sloop van de linksachter positie naar de rechtsvoor positie. Hij legde de bal nog eens goed, hoorde vanaf de zijlijn de coaches vaag roepen ‘doe je truc nog eens’, nam zijn aanloop, raakte de bal en daar ging ie: met akelige precisie beschreef de bal een prachtige baan, boog hoog boven spelers en keeper, vlak voor de kruising bij de tweede paal naar binnen en beneden en . . . . . GOOAALLLLL! Skip flikte het weer, direct uit de corner bij de tweede paal erin. Heerlijk.
Achterin speelden Jesse en Skip, samen met afwisselend Tom en Max een wereldpartij. De tegenstander had geen schijn van kans en zelfs de sliding op de enkel van Jesse deed maar heel even pijn. In het midden waren Koen, Julian, Abel en ook hier afwisselend Tom en Max het ideale draaipunt. Altijd aanspeelbaar en zowel aanvallend als verdedigend superscherp.
Voorin was Niels het ideale aanspeelpunt. Balvast en levensgevaarlijk. En als hij even werd gewisseld, deed Abel gewoon precies hetzelfde!
En keeper Max? Die keek het tevreden aan en haalde en passant een paar ballen van de voeten van de spitsen van ’s Graveland en deed of dat heel gewoon is op dit niveau ;-)
In de rust waren coaches, spelers en toeschouwers uitzinnig. We zouden ze opvreten, die ’s Gravelanders. Uiteraard toch wat waarschuwende woorden van de coaches. ’s Graveland was helemaal niet slecht, maar wij vandaag heel erg goed. Dus als wij iets zouden verslappen, dan zouden ze er zo maar in vliegen. Op blijven letten dus!
De tweede helft was echter van hetzelfde niveau als de eerste. De combinaties vlogen weer over het veld. De mannen voelden zelf ook dat een-tweetjes zelfs door de beste tegenstander niet te verdedigen zijn, ook niet door ’s Graveland. Het derde doelpunt moest dan ook wel vallen. Over links werd via twee een-tweetjes een heerlijke aanval opgezet. Niels kreeg de bal aangespeeld, speelde zijn tegenstander uit en zag Koen vrij staan voor de goal. En waar in mindere wedstrijden zo’n bal er toch niet in gaat, speelde Niels Koen nu perfect aan. Koen nam rustig aan, wachtte op de beweging van de keeper en schoof de bal cool in de rechter beneden hoek. Als toeschouwer en coach gaat op zo’n moment alleen maar het gelukzalige gevoel door je heen dat voetbal zo’n heerlijk spelletje kan zijn.
Maar het feest was nog niet voorbij. Een diepe bal op Niels viel precies achter de verdediging van ’s Graveland, stuiterde één keer en werd daarna direct door Niels op de slof genomen: 4-0!!
Inmiddels waren we echter door onze wissels heen. Max O. was niet lekker en Julian kreeg te veel last van zijn lies, waardoor ook hij langs de kant bleef. Het hoge tempo en het gebrek aan wissels werd nu zichtbaar. Ondanks dat Max er nog een paar prachtige ballen uit haalde, liep ’s Graveland opeens in de laatste vijf minuten drie keer de bal bij ons het doel in, waardoor de eindstand 4-3 voor ons werd. Het was zonder meer verdiend dat ’s Graveland een doelpunt maakte, maar drie was een beetje te veel, gezien het totale beeld van de wedstrijd.
Maar wat vooral blijft hangen is het heerlijke spel van onze Victoria E2 helden. Alleen tegen Altius waren ze dit seizoen ook zo goed. Als we dit elke week kunnen opbrengen, gaan we ook in de voorjaarscompetitie meestrijden om de hoogste plekken.
Bedankt mannen, op deze koude zaterdagmorgen was jullie spel hartverwarmend en waren jullie ijskoud de beste.