Kampioenswedstrijd tegen BFC E2 gaat verloren

Op deze stralende zaterdag morgen is het dan zo ver: uit tegen BFC E2, de enige ploeg in de eerste klasse die ons een beetje bij kan houden: thuis hebben ze van ons verloren, de rest hebben ze gewonnen, en wij nog geen enkele verlies partij. Als we deze wedstrijd gaan winnen zijn we kampioen!
Enige spanning is dan ook aanwezig, zowel bij de sterk meelevende ouders als bij de spelers. Maar ondanks dat: we weten waar het om gaat en zonder Jesse (op weg naar Nice!) gaan we er tegen aan! Na een goede warming up stipt 10 uur van start.

Al snel blijkt dat BFC goed naar ons gekeken heeft de vorige wedstrijd: Niels krijgt een mandekker, en verder zitten de tegenstanders er boven op, zodat we weinig tijd krijgen de bal goed aan te nemen en ons geliefde spel met passing op de mat te leggen. We liggen dan ook snel onder druk. Toch ontsnapt Niels een keer aan de dekking en gelijk is het raak: 1-0! Een snelle uitval en Niels prikt de bal perfect langs de keeper. Dit is het teken voor BFC om er nog steviger bovenop te zitten en al snel scoren ze na een mooie combinatie de 1-1. 
De hele eerste helft zijn zij wat sterker dan wij: ze combineren beter, zijn wat handiger en de 2-1 kon dan ook niet uitblijven: geen idee meer hoe die tot stand kwam! 

In de rust de nodige peptalk, drinken en het besef bij ons allemaal dat we er stevig tegen aan moeten willen we deze wedstrijd winnen, want oh,oh wat is het lastig tegen deze jongens voetballen. De tweede heft gaat van start en we zien hetzelfde spelbeeld: BFC fanatiek, ons geen tijd gunnend en kansen creërend. Toch komen we op 2-2 dankzij een prima afstand schot van Julian, met een beetje hulp van de keeper!

Wat is het spannend! We komen wat beter in het spel, dwingen BFC naar achteren en weten een paar corners te veroveren, een paar keer alleen op de keeper af te gaan en van dicht bij te schieten maar deze keer zit het niet mee: we krijgen de bal niet tussen de palen. Bij een snelle uitval van BFC gaat het mis: heel snel staan ze voor Max en deze keer is er geen houden aan: 3-2 achter! Verdikke!! Balen.

We stropen de mouwen nog eens op en gaan op jacht naar de gelijkmaker: we dringen steeds meer aan, maar ook nu krijgt BFC weer de gelegenheid om een paar keer een snelle counter te plaatsen en dan zijn die jongens levensgevaarlijk: uiteindelijk is het 4-2. Toch blijven we erin geloven en gaan door. Julian breekt door op links en geeft een prachtige voorzet op kop hoogte aan Niels en hij verzilverd deze buitenkans op een prachtige manier: 4-3. 
Nu wordt het toch wel erg spannend: BFC raakt de kluts een beetje kwijt en wij drukken ze steeds verder in de verdediging: de tijd dringt echter.

Een prachtige voorzet van links, Max O neemt de bal op zijn slof en... de scheidsrechter fluit  af terwijl de aanval in het “zestienmetergebied” nog gaande is: Tijd!
Balen,balen, balen. 4-3 verloren en geen kampioen. Kan nog wel als BFC in de resterende twee wedstrijden ergens punten morst en wij gewoon van Omniworld winnen!

Mijn complimenten jongens: vechtlust, inzet, emotie, alles zat erin maar helaas niet gewonnen. En ook mijn complimenten dat jullie je niet hebben laten meeslepen door een paar dubieuze beslissingen van de scheids en gewoon zijn blijven voetballen zoals we van jullie gewend zijn: HULDE!!

Nu een week rust, volgende week wel training, en 11 mei weer een selectie training en 13 mei de laatste wedstrijd tegen Omniworld: ik kijk er naar uit!! 

Een hele fijne vakantie en tot gauw!

Victoria E2 - Altius E1, wedstrijd met twee gezichten

Om half negen mochten we vandaag aftrappen tegen Altius E1. Een beetje vroeg, maar daardoor konden we wel op ons favoriete veld 1A spelen. Nog een klein beetje nagenietend van de toernooi overwinning van afgelopen weekeinde, betraden onze mannen het veld voor de warming-up. Gelukkig kon ook Koen er weer bij zijn vandaag, zodat we compleet aan de start konden verschijnen. Belangrijkste opdracht vandaag: winnen en liefst veel scoren!
Hans Bijlsma was weer zo goed om als scheidsrechter op te treden.
We begonnen de wedstrijd met Koen als rechtsback, zodat hij niet met anti-biotica in zijn lijf van voor naar achteren hoefde te rennen. Verder de vertrouwde opstelling met Max op de goal, Tom en Skip achterin. Julian en Max O. op het midden en Niels in de spits. Jesse en Abel mochten langs de kant beginnen.
We startten niet erg overtuigend. Sterker nog, Altius had eigenlijk het beste van het spel de eerste vijf minuten. Niels stond eenzaam voorin en kreeg bijna geen bespeelbare bal. Achterin hadden we de handen vol en de fanatiek gestarte Altius ploeg. Maar langzamerhand begon de wedstrijd te keren. De Victoria machine kwam op gang en het vertrouwde combinatiespel gekoppeld aan goede duels begon zijn vruchten af te werpen. Nu was de spits van Altius eenzaam en juist Niels omgeven door teamgenoten. Nadat Jesse en Abel er in kwamen (rechts en links half) begon de motor echt te draaien. Max O. moest als laatste man gaan spelen, maar speelde eigenlijk als midhalf. En dat was te zien! Uitstekend schoof hij steeds in en verplaatste het spel van links naar rechts of omgekeerd. In Jesse had hij een gretig aanspeelpunt die steeds goed de diepte zocht op rechts en zijn tegenstander permanent naar adem liet happen. Het kon dan ook niet anders of Niels legde de 1-0 er in en de ban leek gebroken. Zeker toen Jesse niet lang daarna de 2-0 binnentikte. Altius had vervolgens de aftrap nog maar net genomen of Jesse verscheen na een afgeslagen bal helemaal alleen voor een leeg goal. En hoewel voor hem al meerdere spelers alleen voor de keeper faalden, krijgt Jesse toch de eer voor de mooiste misser van de wedstrijd.
Gelukkig had het geen invloed op de wedstrijd en bleef Victoria de ene goede aanval na de andere op de mat leggen. Het was dan ook helemaal terecht dat Niels nog voor de rust nummer drie in het netje legde. De start van deze aanval was het mooiste deel. Max krijgt de bal teruggespeeld van Skip. En waar veel keepers dan niet weten wat ze moeten doen, had onze Max al gezien dat Koen een heel vrij veld voor zich had. Hij speelde dan ook de bal in één keer door op Koen die vervolgens keurig de aanval opzette waaruit Niels kon scoren. Een prachtig schoolvoorbeeld om te bewijzen dat een goede aanval al bij de keeper begint. Grote klasse mannen!! In de rust alleen maar opgewekte gezichten. De opdracht werd voor de zekerheid nog maar even herhaald: werk aan het doelsaldo als dat lukt. En denk er aan: doelpunten scoor je niet door te pingelen, maar door als team aan te vallen waarna er iemand de bal in het netje mag leggen.

De tweede helft begon weer zoals we waren geëindigd. Lekker fanatiek en goed combinerend bleven onze helden het Altius moeilijk maken. Na een goede aanval over links met Skip en Julian, kon Jesse de bal met een lekkere volley intikken. Coaches en toeschouwers maakten zich op voor een doelpuntenfestijn, want hoewel we veel opgelegde kansen misten, leek het er op dat de doelpunten toch wel zouden vallen. Maar daar dacht Altius duidelijk anders over. Ze maakten uitstekend gebruik van de aanvalsdrang van Victoria en hadden goed in de gaten dat we achterin meer bezig waren met aanvallen dan verdedigen. Om de haverklap wisten zij met goed geplaatste lange passes hun snelle en behendige spits aan te spelen. Volkomen verdiend scoorde Altius dan ook de 4-1. En hoewel we niet zenuwachtig hoefden te worden, was wel direct duidelijk dat Altius echt wel kan voetballen als je er niet direct bovenop zit. Gelukkig wist Julian niet veel later met een (volgens mij) onvervalste punter er 5-1 van te maken. De buit was nu zeker binnen, maar het voetbal inmiddels naar een Victoria E2 onwaardig niveau gezakt. Ballen werden te zacht ingespeeld en de snelle combinatie was opeens verdwenen. De spits van Altius liet met een prachtige lob onze Max nog een keer kansloos, waardoor de eindstand uiteindelijk op 5-2 kwam te staan.
Al met al een goede overwinning, maar wel behaald in een wedstrijd met twee gezichten. De eerste helft echt superieur met helaas te weinig doelpunten en de tweede helft matigjes met gelukkig nog twee goede doelpunten.
Volgende week de kraker tegen BFC. We proberen de wedstrijd naar de woensdag te verplaatsen zodat iedereen aanwezig kan zijn. Mocht dat niet lukken, dan zal Jesse er helaas niet bij kunnen zijn op zaterdag. Maar wanneer we hem ook spelen en met wie we hem ook spelen: bij winst . . . . kampioen!!
Kom op mannen, jullie verdienen het.




...en dit vond Altius ervan:

Een wedstrijd met twee gezichten

Weliswaar op een vroeg tijdstip (07.45 uur verzamelen), maar onder zonnige weerscondities zou deze wedstrijd gespeeld kunnen worden. Onze coach was ondanks een eerdere nederlaag tegen dezelfde tegenstander optimistisch en had al met al een ‘goed gevoel’ ondanks het feit dat Victoria met een complete selectie aantrad en koploper was.Na de aftrap gaf Altius meteen volgens afspraak gas. Weinig ruimte werd weggegeven en een optisch veldoverwicht voor ons met weinig kansen over en weer was het resultaat. De slag werd vooral geleverd op het middenveld. Pas na 10 min. brak Victoria eruit en wist via een counter Daniel te passeren. Vervolgens waagde Corné twee pogingen van afstand die jammer genoeg geen doel troffen (beide ballen vlogen over…). Inmiddels kwam onze verdediging verder onder druk. Met name het snelle loopwerk van de voorwaartsen van Victoria was voor onze verdedigers op een gegeven moment niet meer te volgen. Hierdoor werd het helaas snel 2-0 en 3-0.Rust!Een korte samenvatting van de aanwijzigen van de coach:- niet teveel ruimte weggeven- korter dekken- bal aannemen met de voet (en niet eerst laten doorrollen)- opbouw via de zijkanten waar de ruimte ligtNog herkauwend op deze instructies tikte Victoria meteen na rust 4-0 binnen. Gelukkig was Altius daarna wel bij de les en ontstond er een meer gelijkwaardig wedstrijdbeeld. Na een schot van Joop en een latbal van Victoria haalde Corné maar weer eens uit. De bal kwam terug van de lat en een attente Stan tikte de bal beheerst binnen; 4-1. Even later werd de marge vergroot tot 5-1. Altius kreeg daarna meer het initiatief. Zelfs rechtsback Job was via twee schoten dicht bij een treffer maar ook hun keeper was in goede doen. Een paar minuten voor tijd trapte Daniël de bal ver uit. Deze werd opgepikt door Corné die de bal fraai over de keeper lobte. Even later floot de scheidsrechter af. Eindstand 5-2 waarbij je achteraf kunt zeggen dat onze jongens twee verschillende wedstrijden hebben gespeeld. Er had naar mijn idee echt meer in gezeten. Volgende week weer nieuwe kansen.Vermeldenswaardig is verder nog dat in de daaropvolgende penaltyserie geen enkele werd benut door toedoen van goed keeperswerk van beide goalies. Zelfs de scheidsrechter (Hans Bijlsma die het wel even zou laten zien) miste jammerlijk ……….!

Op karakter naar de beker met de grote oren...

Na de zeer succesvolle start zaterdag op het EasterOpen, het ontzettend leuke zwemmen in Eindhoven en de vele ‘Kinderen voor Kinderen’ Karaoke optredens tot laat in de avond op zaterdag, brak de zondag rond zeven uur ’s morgens aan. Hoewel de helden van dit verhaal relatief korter hadden geslapen dan de ouders, lijken die laatsten ’s morgens toch altijd de meeste last te hebben van een ‘niet normale nacht’. Na wat te hebben ontbeten en rond te hebben gehangen bij ‘Het Zwarte Water’, besloten we rond half elf maar naar het voetbalveld te gaan. Konden we daar wat voetbal kijken. Om kwart over twee stond de eerste wedstrijd op het programma.
De coaches probeerden via een stevige warming-up de inmiddels toegeslagen lamlendigheid uit de mannen te krijgen. Nou, de warming-up liep wel goed, maar het effect in de wedstrijd was nog niet te merken. Tegen Soccer Boys waren onze helden geen schim van de trotse koploper in de 1e klasse. Geen duel werd er gewonnen, de ballen kwamen niet aan bij de medespelers en sprintjes, ach, sprintjes . . . . . Het was dan ook geen wonder dat de wel fris spelende tegenstander uitliep naar 3-0. De coaches en toeschouwers zagen het met lede ogen aan. Gelukkig wist Abel nog wel met een heerlijk schot in de rechterbovenhoek de eer van Victoria te redden. Ondanks de slechte prestatie was er toch één heel klein lichtpuntje: een aantal helden liepen met tranen in de ogen van het veld. De winnaars in hen konden dit niet verdragen en dat gaf de burger een klein beetje moed.

De tweede wedstrijd stond Venray op het programma. Nu gelukkig wel weer een schimmetje van de echte E2 op het veld. Zowaar werden er hier en daar duels gewonnen en speelden we de bal weer in elkaars voeten. Dat laatste viel echter nog steeds niet mee. Het gras was hoog en droog, waardoor de bal harder dan normaal moest worden ingespeeld. En tja, dat valt niet mee als je benen zo moe zijn ;-) Tijdens de wedstrijd begonnen de eerste helden ook te klagen over de eerste pijntjes. Abel en Max O. konden amper nog op hun benen staan en ook de anderen oogden niet helemaal okselfris meer. Gelukkig wisten we de keeper van Venray wel drie keer te passeren. Omdat zij bij Max daar slechts één keer in slaagden, hadden we toch een mooie 3-1 uitslag aan het eind van de wedstrijd. Tijd om, samen met de ook nu weer vele Victoria E2 supporters, in de kantine suikers te gaan nuttigen. Alle mannen aan de AA, snoepje er achter aan, Mars erbij, tosti er in en voor de zekerheid hier en daar nog maar een AA. Hoeveel suikers kun je eigenlijk in zo’n lijfje proppen?
De laatste wedstrijd mochten we uiteindelijk om kwart over vijf (!) aantreden tegen onze laatste tegenstander, St. Hubert. Op het veld naast ons speelde tegelijkertijd Soccer Boys. Bij winst of gelijkspel zouden zij kampioen zijn. Wij moesten winnen om tweede te worden en theoretisch konden we zelfs nog eerste worden. Maar dan moest Soccer Boys wel verliezen van Venray, en dat lag niet erg voor de hand.
De suikers leken te hebben geholpen, want de pijntjes waren nergens meer te herkennen en alle duels en passes leken weer op echte Victoria E2 activiteiten. St. Hubert kwam nergens op het veld aan voetballen toe en toen Max O. de keurig door Abel terug gelegde bal er hard in schoot, was dat een logisch gevolg van het spelbeeld. Op het andere veld gebeurde er opeens iets raars: niet de oranjehemden van Soccer Boys scoorden, maar de roodhemden van Venray! Niks zeggen tegen de helden, gewoon stug door blijven voetballen. Maar ja, toen even later de 2-0 bij Soccer Boys op veld 1B er in lag, was het nieuws niet meer te stoppen. Een onverwachte sensatie hing in de lucht en daalde ook neer op de schouders van onze helden. In de rust hadden Frank en Johan dan ook maar één goede tip: knokken voor wat je waard bent. Dit is een finale en in een finale heb je nooit pijn. Pas de dag daarna vertelt je lijf dat het toch wel echt pijn deed, maar nooit in de finale. Met verbeten koppies begonnen de mannen aan hun missie om doelpunten te scoren, want dat zou het verschil moeten maken. Max stuurde de verdediging goed aan en nam alle spelhervattingen snel zodat St. Hubert niet op adem kon komen. Halverwege de tweede helft neemt Julian op links een strakke corner die briljant door Abel op zijn wilde krullen wordt genomen: 2-0!! Maar naast ons is het inmiddels 2-1 geworden. Soccer Boys komt terug.
Bij ons op veld 1A kan Max O. bijna niet meer lopen en ook Abel weet de ene voet bijna niet meer voor de ander te krijgen. Maar oh, oh, wat een karakter tonen de beide mannen. Ze verbijten hun tranen en blijven het toch proberen. En wat worden ze ondersteund door de weliswaar ook niet al te frisse andere helden. Jesse bestrijkt op rechts alle meters die Max O. nog wel wil maken, maar niet meer kan. Op links blijven Julian en Skip over elkaar heen razen met hun laatste krachten. En Tom . . . Tom blijft met gracieuze lange stappen het hele veld oversteken, links en rechts tegenstanders body checkend. Wat een kanjers zoals ze voor elkaar door het vuur gingen!
Vlak voor tijd weet Jesse de bal nog genadeloos hard op de keeper te schieten. Diens afweerpoging leidt tot een bal voor de voeten van Julian en die schiet hem zo ongeveer door het net heen: 3-0. En dan is het tijd. Wij 3-0, Soccer Boys 2-1 verloren dus...?? Na tellen, tellen en nog eens tellen komt Eric Bijlsma met het verlossende woord. Allebei evenveel punten, hetzelfde doelsaldo, maar wij één doelpunt meer gescoord en dat telt, niet het onderlinge resultaat. Is het waar, klopt het echt, kan Eric wel rekenen, was het wel 1-2 bij Soccer Boys?? Vragen, vragen, maar daar is de speaker en die spreekt de verlossende woorden.

En de winnaar is . . Victoria 1893 uit Hilversum!! Een foto-impressie van dit mooie Paasweekend is te zien in een speciaal webalbum.

E2 oppermachtig tijdens 1e dag Easter Open

Vanochtend moesten onze helden om kwart voor tien aantreden in Beugen (wie kent het niet?) voor de poulefase van het internationale Easter Open Toernooi dat op zaterdag en 1e Paasdag in de Noordoosthoek van Brabant wordt gehouden.
Jesse was er niet bij omdat zijn schoolvoetbalteam hem niet kon missen en Koen moest helaas verstek laten gaan vanwege ziekte. We zouden dus zonder wissels spelen, met een zevenmansformatie. Hoewel... Tom was er ook niet bij. In plaats van hem liep Berend uit de E5 met onze helden over het veld in de warming up.

De eerste tegenstander van vandaag was het Schotse Renfrew Victoria. Onze bijna-naamgenoot dus.Toen beide elftallen klaar stonden voor de aftrap, kwam Tom aangesprint. Berend er weer uit en begon de match.

Na een aftastend begin ontdekten onze mannen al snel wie hier het beste kon voetballen. En dat waren niet de Schotten. Gaandeweg kregen we steeds meer zelfvertrouwen en gingen de combinaties vloeiender en vloeiender over het veld. De 1-0 liet dan ook niet lang op zich wachten. Niels stak vandaag in een bloedvorm en ging regelmatig als Moussa Dembele door de vijandelijke linies, waarbij hij zich niet zelden tussen drie man door worstelde en alleen op de keeper af ging. De eerste paar keren bleef het bij dreigen en aftasten, maar op een zeker moment was Niels warm gedraaid en begon het scoren...
De Schotten dachten dat ze nog wel gelijk konden komen en de Dutchies even aan de kant zouden kunnen schuiven, maar al snel viel het tweede Hilversumse doelpunt.
Renfrew Victoria probeerde met het beproefde Britse kick & rush-systeem een tegendoelpunt te forceren maar ofschoon de uittrappen van de Schotse keeper ver reikten en een watersnel klein spitsje de bal op onze helft stond op te wachten, kwam Max niet een keer in gevaar. Soms moest hij even ingrijpen maar meestal werd de aanval al onschadelijk gemaakt door Tom of Juul.
Uiteindelijk werd het 3-0 door twee goals van Niels en een van Max Oostendorp. Een terechte overwinning.

De tweede wedstrijd was tegen de thuisclub VIOS '38 E1 uit Beugen.
Dat deze wedstrijd een ongelijke strijd was bleek al direct; Victoria kwam in de eerste minuut (laat het de tweede zijn geweest) op 1-0 en een minuut later op 2-0. De toeschouwers wisten toen al dat de wedstrijd was beslist. Na de 3-0 bleef werd er een hele tijd niet meer gescoord omdat we vergaten te voetballen. Bij gebrek aan tegenstand ging iedereen voor eigen succes en probeerde vanaf de eigen helft het doel van VIOS te bereiken. De tegenstander mag dan wel veel slechter zijn, een Victoriaan die niet afspeelt is zelfs tegen dit soort teams kansloos. Gelukkig drong dit besef tijdig door en werd er niet veel later weer oogstrelend mooi voetbal op de mat gelegd. Wie er allemaal scoorden en hoe, dat ben ik vergeten, maar het werd uiteindelijk 11-0 voor de bezoekers. De grootste score van deze eerste dag van het Easter Open (in elk geval voor zover het de wedstrijden in Beugen betreft).

Onze laatste wedstrijd was tegen de tweedeklasser Toxandria E2 uit het nabijgelegen Rijkevoort. Deze wedstrijd was de laatste in deze poule. Toxandria had gewonnen van VIOS en verloren van Renfrew, dus als we deze wedstrijd zouden winnen waren we poulewinnaar. Al snel bleek ook nu weer dat deze tegenstander het ons niet moeilijk zou gaan maken. Waar we wel last van hadden was de warmte. Daarom hadden we het polyester wedstrijdshirt verruild voor het katoenen inlloop T-shirt. Onze jongens walsten over Toxandria heen en stonden bij rust met 3-0 voor maar hadden in de eerste helft ook maar liefst 5 maal de paal of de lat vol geraakt. In de tweede helft vergrootte Victoria de voorsprong maar ook nu weer voorkwamen lat en paal een monsterscore. Misschien moet Arnoud ze tijdens de training maar niet meer laten 'latje trappen' .
Uiteindelijk scoorde Toxandria ook nog twee maal maar dat maakte natuurlijk niets meer uit voor het eindresultaat. De wedstrijd eindigde in een 8-2 overwinning en Victoria was de terechte poulewinnaar.

Omniworld E2 eenvoudig opzij gezet

Naarmate de week vorderde maakten met name de ouders zich op voor een heerlijk zonnig potje kijken langs de lijn. De weergoden dachten er helaas anders over, want het was eigenlijk gewoon best wel koud. De coaches vroegen onze helden dan ook om vandaag hartverwarmend goed te spelen, zodat de vele toeschouwers pas naderhand in de gaten zouden hebben dat het koud was. Omniworld E2 was vandaag de tegenstander en na een wat voorzichtige start, waren zij inmiddels opgeklommen naar een keurige derde plek. Er moest dus echt wel geknokt worden om weer een stapje bij een eventueel kampioenschap in de buurt te komen. Good old Kees nam de fluit weer ter hand en veld 2B lag er mooi bij voor ons.
Vanaf het eerste fluitsignaal doken onze mannen bovenop de tegenstander. Geen seconde kreeg Omniworld de tijd om te bedenken wat zij met de bal zouden gaan doen. De Victorianen hadden er duidelijk zin in. Al na twee of drie minuten schudde Niels de verdediging van zich af en ging alleen op de keeper af. Helaas had de keeper nog geen zin in een tegengoal zo vroeg in de wedstrijd. Maar ja, daar kan de keeper wel geen zin in hebben, maar onze helden waren duidelijk van plan eens te laten zien waarom zij, en niemand anders, op de eerste plek in de 1e klasse staan. Een minuutje later was het namelijk wel gewoon raak toen Niels de strijd met de keeper wel won: 1-0! Wat een flitsend begin. De toeschouwers vergaten inderdaad dat het koud was, zo heerlijk vlogen onze mannen er op. Omniworld nam de aftrap, maar hup, daar waren de blauw-witten alweer! Heerlijk combinerend vanuit de achterhoede werd steeds weer het middenveld aan het werk gezet, die vervolgens uitstekend Niels en de vaak voorin opduikende Abel wisten te bereiken. Het was dan ook geen wonder dat een paar minuten na de eerste goal, Abel de tweede achter de keeper wist te leggen: 2-0. Zouden onze mannen dit weten vol te houden en het doelsaldo flink kunnen opkrikken? Het had er alle schijn van, want de 12 minuten om te wisselen waren nog niet aangebroken of Niels wist na een goede dieptepass van Max O. met een subtiele tik met linksbuitenkant de keeper opnieuw te passeren: 3-0. De coaches van de tegenstander wisten eventjes niet meer welke aanwijzing nu nodig was om het ontketende Victoria E2 team van de goal weg te houden.
Helaas stokte de doelpuntenmachine toen eventjes, hoewel Julian en Koen met grote regelmaat hun hielen aan de tegenstanders lieten zien en mooie voorzetten afleverden. Ook Tom en Jesse werden regelmatig aangespeeld in de tweede lijn, maar hun schoten waren wel hard, maar nog niet zuiver genoeg. Hoogtepunt van de eerste helft was de circusact van Koen aan de rechterkant. Uw verslaggever weet niet meer welke bewegingen hij er allemaal uitgooide, maar zag diverse malen hakjes aan de bal, een bal tussen de benen van de tegenstander door en vervolgens alleen nog maar tegenstanders op de grond met een glorieus wegrennende Koen, bal aan de voet. Arnoud stond er vlak bij en gaat vanavond waarschijnlijk nog oefenen om te kijken of hij het net zo mooi kan als Koen!

De rust werd benut om de mannen te complimenteren met het fantastische spel, maar ook om ze er op te wijzen niet mee te gaan in het vaak te harde spel van de tegenstander en het vele duwen. Voetbal, zo meldden Frank en Johan, is heel simpel: zorgen dat de bal snel van voet tot voet gaat, dan heeft geen tegenstander de tijd om wat voor een overtreding dan ook te maken.
De tweede helft leek een copie van de eerste. Weer een heerlijk combinerend Victoria en Omniworld dat alle zeilen bij moest zetten om onze helden weg te houden bij de goal. Al snel weet Niels de keeper voor de vierde keer te passeren. Even later loopt er een vloeiende aanval over rechts met Jesse en Koen. Na een een-tweetje komt Koen in de buurt van de achterlijn en weet de bal ver terug te leggen naar de klaar staande Jesse. Ongenadig hard schiet hij de bal ver buiten het bereik van de keeper in de linkerkruising: 5-0!
Op links speelt Skip, na een paar voorzichtige wedstrijdjes, weer voluit en blijkt hij, behalve een onpasseerbare back, vandaag ook weer goed in de opbouw. Van achteruit speelt hij Niels in de voeten aan, die aanneemt en kaatst op Abel. Deze speelt de bal in een keer lang op de over rechts doorgelopen Tom die geen fout maakt en de keeper simpelweg passeert. En dat was 6!
Even later omspeelt Abel drie tegenstanders en gaat alleen richting de keeper. Maar oelala, daar wordt hij zowaar met een heuse sliding van achter onderuit gehaald. Normaal doen wij in de E-tjes niet aan penalties, maar terecht dat Kees voor deze nare overtreding een uitzondering maakt. Natuurlijk weten de coaches dat het ‘slachtoffer’ eigenlijk nooit zelf de penalty moet nemen, maar ach, het staat al 6-0 en het vooruitzicht op het nemen van een penalty helpt Abel bij het verbijten van de pijn. Helaas blijkt de aloude wijsheid ook vandaag waar.
Tegen het einde van de wedstrijd weet Victoria nog een keer te scoren (helaas weet ik even niet meer wie dat was) en ook Omniworld weet nog te scoren. Dat laatste is toch wel jammer, want keeper Max had natuurlijk graag weer de nul gehouden, zeker omdat hij bijna niets te doen heeft gekregen vandaag. Maar ja, je kunt niet alles hebben. Keurig op tijd floot Kees voor het einde van de wedstrijd en pas toen werd duidelijk dat het inderdaad wel koud was vandaag. Onze mannen wisten met hun hartverwarmend goede spel bijna een uur lang iedereen zo geboeid te houden, dat niemand zich om het weer bekommerde. Grote klasse mannen, het was echt een genot om naar te kijken vandaag!!