Vandaag de laatste poulewedstrijd voor de KNVB-beker. Zouden onze helden zich hebben hersteld van de toch wat mindere wedstrijd tegen de E3?
Op papier zou het niet al te moeilijk mogen worden vandaag. Altius E2 had eerder in de poule gelijk gespeeld tegen ’t Gooi en laat dat nou de tegenstander zijn waar wij er 8 tegen hebben gescoord! De coaches besloten het daar voor de wedstrijd maar niet over te hebben met onze mannen, want onderschatting lijkt niet de beste manier om aan een wedstrijd te beginnen.
Om exact 10.00 uur floot een echte scheidsrechter, in officieel tenue, voor het begin van de wedstrijd. De E2 helden begonnen gelijk goed. Vanaf het begin ging het balletje goed van voet naar voet. Zowel over links als over rechts liepen er mooie aanvallen. Maar de doelpunten wilden maar niet komen. Soms lag het aan onszelf omdat we de bal niet tussen de palen mikten, maar vaak lag ook de uitstekende keeper van Altius E2 in de weg. Met een paar stijlvolle duiken hield hij zijn goal schoon. Gelukkig hielden we ons koppie er bij en bleven gewoon voetballen zoals we hebben afgesproken. Tom schoof als laatste man regelmatig door het midden mee naar voren om de aanval te ondersteunen en hoewel niet alle schoten zuiver waren, stichtte hij veel gevaar met zijn harde schoten. De backs Julian en Jesse schakelden hun tegenstanders goed uit en konden daarna lekker mee naar voren. Op het midden hadden Abel en Koen ook goed greep op de tegenstander zodat deze het steeds zwaarder kreeg. Voorin was Niels ongrijpbaar voor de Altius verdediging, dus was het voor ons gevoel een kwestie van tijd voordat de eerste goal zou vallen. Al met al duurde dat toch wel een minuutje of 15 (Skip en Max waren er inmiddels ingekomen) maar toen was de ban dan ook gebroken. Met twee puike goals en dus een 2-0 voorsprong, gingen we de rust in.
De coaches gaven de jongens in de rust een compliment voor het lekkere spel en zeiden dat de volgende doelpunten vanzelf zouden komen. Omdat het zo lekker liep, gaven ze nog een extra tactische tip mee voor de tweede helft. Het opbouwen langs de zijkant liep lekker, waardoor de verdedigers en middenvelders van Altius ook naar de zijkant moesten bewegen. Daardoor kwam er steeds ruimte in het midden van het veld waar onze laatste man en middenvelders mooi gebruik van zouden kunnen maken. De jongens knikten dat ze het begrepen en Frank en Johan waren benieuwd of dat uit beleefdheid was (het zijn allemaal keurige jongens tenslotte) of dat ze het echt snapten.
En of ze het snapten!!
Binnen drie minuten lagen er werkelijk twee fantastische doelpunten achter de Altius keeper. Opbouwen langs de zijkant, hakje (!) van Niels naar het midden, opkomende middenvelder, pass voor de goal en Koen die het afmaakt. Het was niet duidelijk of het nu regendruppels waren in de ogen van de toeschouwers of tranen van emotie over zoveel schoonheid op het veld. Een paar van onze toeschouwers hebben dit helaas moeten missen omdat ze iets later uit de kantine terugkwamen. Geloof ons, het was briljant!
Helaas viel het spel toen heel even terug waardoor Altius twee keer kon scoren. Op zich best wel een beetje terecht, want Altius probeerde er echt een goede pot van te maken. Maar ja, na de twee Altius doelpunten was bij hun de energie een beetje op leek het. Onze mannen daarentegen konden nog vol doorgaan. Uiteindelijk liepen we zelfs uit tot 9-2 en was het volstrekt duidelijk wie vandaag de beste was.
Opvallend was vandaag wat mij betreft weer de goede samenwerking tussen Abel en Niels. Ze hadden weer goed oog voor elkaar en waren niet zelfzuchtig in de afwerking. Een speciaal woordje nog voor de laatste goal, want ook die was uit het boekje. Een aanval van Altius werd door Skip en Max goed onderbroken en toen Max de bal goed voor de voeten had, zag hij Niels diep gaan. Perfect speelde hij met een lange bal Niels aan, die zijn tegenstander goed de pas afsneed. De keeper kwam uit, maar met een subtiel tikje met buitenkant links passeerde hij de keeper. Catenaccio van de hoogste perfectie. 
Het laatste woord is voor keeper Max. Iedereen vond dat hij het weer goed had gedaan, maar Max baalde. Hij vond dat hij een foutje had gemaakt bij de eerste goal en dat vond ie maar niks! Ons maakte het niets uit, Max, maar het tekent je instelling. Grote klasse!
Op papier zou het niet al te moeilijk mogen worden vandaag. Altius E2 had eerder in de poule gelijk gespeeld tegen ’t Gooi en laat dat nou de tegenstander zijn waar wij er 8 tegen hebben gescoord! De coaches besloten het daar voor de wedstrijd maar niet over te hebben met onze mannen, want onderschatting lijkt niet de beste manier om aan een wedstrijd te beginnen.
Om exact 10.00 uur floot een echte scheidsrechter, in officieel tenue, voor het begin van de wedstrijd. De E2 helden begonnen gelijk goed. Vanaf het begin ging het balletje goed van voet naar voet. Zowel over links als over rechts liepen er mooie aanvallen. Maar de doelpunten wilden maar niet komen. Soms lag het aan onszelf omdat we de bal niet tussen de palen mikten, maar vaak lag ook de uitstekende keeper van Altius E2 in de weg. Met een paar stijlvolle duiken hield hij zijn goal schoon. Gelukkig hielden we ons koppie er bij en bleven gewoon voetballen zoals we hebben afgesproken. Tom schoof als laatste man regelmatig door het midden mee naar voren om de aanval te ondersteunen en hoewel niet alle schoten zuiver waren, stichtte hij veel gevaar met zijn harde schoten. De backs Julian en Jesse schakelden hun tegenstanders goed uit en konden daarna lekker mee naar voren. Op het midden hadden Abel en Koen ook goed greep op de tegenstander zodat deze het steeds zwaarder kreeg. Voorin was Niels ongrijpbaar voor de Altius verdediging, dus was het voor ons gevoel een kwestie van tijd voordat de eerste goal zou vallen. Al met al duurde dat toch wel een minuutje of 15 (Skip en Max waren er inmiddels ingekomen) maar toen was de ban dan ook gebroken. Met twee puike goals en dus een 2-0 voorsprong, gingen we de rust in.De coaches gaven de jongens in de rust een compliment voor het lekkere spel en zeiden dat de volgende doelpunten vanzelf zouden komen. Omdat het zo lekker liep, gaven ze nog een extra tactische tip mee voor de tweede helft. Het opbouwen langs de zijkant liep lekker, waardoor de verdedigers en middenvelders van Altius ook naar de zijkant moesten bewegen. Daardoor kwam er steeds ruimte in het midden van het veld waar onze laatste man en middenvelders mooi gebruik van zouden kunnen maken. De jongens knikten dat ze het begrepen en Frank en Johan waren benieuwd of dat uit beleefdheid was (het zijn allemaal keurige jongens tenslotte) of dat ze het echt snapten.En of ze het snapten!!Binnen drie minuten lagen er werkelijk twee fantastische doelpunten achter de Altius keeper. Opbouwen langs de zijkant, hakje (!) van Niels naar het midden, opkomende middenvelder, pass voor de goal en Koen die het afmaakt. Het was niet duidelijk of het nu regendruppels waren in de ogen van de toeschouwers of tranen van emotie over zoveel schoonheid op het veld. Een paar van onze toeschouwers hebben dit helaas moeten missen omdat ze iets later uit de kantine terugkwamen. Geloof ons, het was briljant!
Helaas viel het spel toen heel even terug waardoor Altius twee keer kon scoren. Op zich best wel een beetje terecht, want Altius probeerde er echt een goede pot van te maken. Maar ja, na de twee Altius doelpunten was bij hun de energie een beetje op leek het. Onze mannen daarentegen konden nog vol doorgaan. Uiteindelijk liepen we zelfs uit tot 9-2 en was het volstrekt duidelijk wie vandaag de beste was.
Opvallend was vandaag wat mij betreft weer de goede samenwerking tussen Abel en Niels. Ze hadden weer goed oog voor elkaar en waren niet zelfzuchtig in de afwerking. Een speciaal woordje nog voor de laatste goal, want ook die was uit het boekje. Een aanval van Altius werd door Skip en Max goed onderbroken en toen Max de bal goed voor de voeten had, zag hij Niels diep gaan. Perfect speelde hij met een lange bal Niels aan, die zijn tegenstander goed de pas afsneed. De keeper kwam uit, maar met een subtiel tikje met buitenkant links passeerde hij de keeper. Catenaccio van de hoogste perfectie. Het laatste woord is voor keeper Max. Iedereen vond dat hij het weer goed had gedaan, maar Max baalde. Hij vond dat hij een foutje had gemaakt bij de eerste goal en dat vond ie maar niks! Ons maakte het niets uit, Max, maar het tekent je instelling. Grote klasse!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten