Victoria E2-helden eindigen op mooie 2e plaats

De Kerst staat bijna voor de deur en volgens de KNVB site staan er geen wedstrijden meer gepland voor de najaarscompetitie van onze E2 helden. Tijd om dus eens naar het ‘eindresultaat’ te kijken. En wat zien we?... Een mooie 2e plaats voor onze helden! Afgelopen weekeinde kon onze wedstrijd helaas niet doorgaan, maar Altius mocht wel aantreden: tegen OSM 75. Onze bijna buren verloren tegen OSM, waardoor wij nu echt op de tweede plaats staan. Theoretisch had OSM, met twee wedstrijden minder dan wij en 6 punten achterstand, nog gelijk kunnen komen, maar ik ga er maar even vanuit dat zij ergens wel een puntje zouden morsen.
Een prachtig resultaat voor onze helden. Als we even naar de cijfertjes kijken, valt op dat wij voorin redelijk bescheiden zijn met scoren en achterin zeker niet tot de minst gepasseerde achterhoede behoren. Gemiddeld winnen wij onze wedstrijden 3,4 – 2. Dat verklaart wel waarom onze wedstrijden altijd zo spannend aanvoelen. Maar ja, zoals good old Johan Cruijff altijd al zei: voetbal is één doelpuntje meer maken dan je tegenstander en dan win je. Nou, voor onze helden is Johan Cruijff misschien niet meer dan een oude voetbalcommentator die ze niet snappen, maar zijn principe voelen zij feilloos aan!

In een sterk deelnemersveld met vooral E1 teams is de tweede plek een prachtig resultaat. Als je kijkt naar de twee andere E2 teams in de competitie, kun je zien hoe het ook kan gaan als je E2 team bent in zo’n sterke competitie.
BVV 31 is duidelijk de terechte kampioen geworden. Slechts één gelijkspel en de rest allemaal gewonnen, nou dan is er geen twijfel wie de sterkste was: gefeliciteerd BVV 31!!

Tijd om te genieten van een welverdiende winterstop en dan kijken hoe de voorjaarscompetitie gaat lopen. Hopelijk met net zo veel leuke en spannende wedstrijden en het resultaat . . . . . dat zien we vanzelf wel.

Victoria E2 bekert verder...

Na een voetballoze zaterdag vorige week en slechts één keer trainen deze week, mochten onze helden vandaag voor de beker aantreden tegen NVC E2 uit Naarden. Net als wij een eerste klasser, dus vooraf geen enkele reden om de tegenstander te onder- of te overschatten. De coaches maakten zich licht zorgen over eventuele after-Sinterklaas gevoelens, maar veel meer dan zeggen dat de wedstrijd vanaf het eerste fluitsignaal zou zijn begonnen konden zij ook niet. Skip kon er vandaag helaas niet bij zijn omdat hij met een ontstoken kies bij de tandarts in de stoel lag. Sterkte man, je verstandkies mogen ze trekken, als ze je voetbalkies maar laten zitten ;-)
Nou, Sinterklaasfeest of niet, de E2-mannen vlogen vanaf het begin over het veld. Met uitstekend combinatievoetbal werd NVC de eerste minuten volledig van de mat gevoetbald. Zowel over links als over rechts vond de verdediging het middenveld uitstekend en voorin was Niels vervolgens een balvast aanspeelpunt. NVC kon daar niet veel meer tegenover zetten dan hard werk en af en toe wat lange ballen naar voren die weinig gevaar stichtten. Geheel volgens verwachting kwamen wij dan ook na een minuut 5 à 10 spelen op een 1-0 voorsprong. Niels mocht hem maken en daarmee is hij de man die de 100ste (!!) Victoria E2 goal van dit seizoen er in heeft geschoten Tja, als je dan toch spits bent, dan moet je ook maar de 100ste maken. Het Victoria spel bleef uitstekend verzorgd en ook de tweede goal was voor niemand een echte verrassing. Wel de manier waarop de goal tot stand kwam. Keeper Max gooit de bal op links naar Julian, die speelt één man uit en speelt de bal lekker hard naar Abel. Die had in zijn ooghoeken Niels al diep zien gaan, neemt de bal aan, draait weg en speelt hard op Niels. Ook Niels doet precies wat hij moet doen, namelijk aannemen, man omspelen, naar de achterlijn en een beetje terugleggen op de uitstekend van rechts naar binnen gekomen Koen. En Koen doet het enig juiste: scoren! Een perfecte aanval zoals we die het liefst twee keer 25 minuten lang zouden zien. Maar ja, dat lukt zelfs in de Eredivisie bij lange na niet, dus waarom zou het bij Victoria dan wel altijd goed gaan. In ieder geval was na deze prachtige goal het goede even van het spel af. Opeens liep iedereen net even te lang met de bal of speelde de medestander net niet goed aan. NVC putte hier hoop uit en hun lange ballen van achteruit op de goedspelende spits werden scherper. Uit één zo’n bal scoorde zij dan ook de 1-2 en moest Victoria E2 weer even bij zichzelf te rade. Gelukkig floot de scheidsrechter niet lang daarna voor de rust zodat de coaches de mannen weer even op scherp konden zetten.
De tweede helft begon desondanks toch weer wat slapjes. Nog steeds te lang lopen met de bal en niet zuiver passen. Achterin bleef het spannend, want de lange ballen kwamen nog steeds goed over het middenveld heen gevlogen. Maar langzamerhand kreeg Victoria de spirit weer en gleden we af en toe weer als een warm mes door een pakje boter. Langs de lijn hoorde ik twee NVC supporters vol bewondering zeggen dat dat Victoria toch wel een hele goede ploeg is. Altijd leuk om te horen, toch?!
Uit de goede aanvallen wisten we via Abel en Niels nog twee keer te scoren, maar als we er nog vijf of zes in hadden gelegd had dat ook geen vertekend beeld opgeleverd. In de tussentijd scoorde NVC nog een keer en wist Max met een paar puike reddingen verder NVC onheil te voorkomen. Uiteindelijk floot de scheids (helaas net tijdens een veelbelovende aanval, maar ja, tijd is tijd) en stond er een keurige 2-4 overwinning voor onze E2 helden op het scorebord. Een ronde verder, op weg naar de beker met de grote oren!

Scorebordjournalistiek...

Frank O. mailde:

Een zaterdag zonder voetbal........., hoe komen we die door???? we kunnen naar de knvb website kijken bijvoorbeeld en dan zien we dat we in ieder geval bovenaan hebben gestaan! weliswaar met de meeste wedstrijden gespeeld, maar toch!
Vandaag spelen wel de nummers twee en drie, BVV 31 E1 (thuis) tegen Altius E1. De Hilversummers hebben 18 punten uit 7 wedstrijden, de Blaricummers 16 uit 6. Voor ons zou het dus niet slecht zijn als deze wedstrijd in een gelijkspel eindigt.
De nummer 4 (Breukelen) speelt vandaag uit tegen OSM '75 en kan bij winst op 17 uit 8 wedstrijden komen. Ook daar dus maar hopen op een gelijkspel al is dat, gezien de positiies van beide teams op de renglijst niet heel waarschijnlijk. Het blijft dus spannend aan de kop van de ranglijst.

Op 13 december spelen we onze laatste competititiewedstrijd, thuis tegen hekkensluiter Laren E2. De 6 wedstrijden die zij tot nu toe hebben gespeeld hebben ze allemaal verloren met slechts 4 doelpunten voor en maar liefst 56 tegen. Ons eerste doelpunt in de wedstrijd van volgende week is het 100e van de E2 dit seizoen (beker- en oefenwedstrijden meegeteld) maar daar mag het niet bij blijven; Het doelsaldo zou namelijk nog wel eens belangrijk kunnen zijn om Breukelen (huidig doelsaldo 15 ) achter ons te laten. In de competitie staat ons doelsaldo nu op 31-19=12 dus tegen Laren is veel scoren het devies. Altius heeft een positief saldo van 33, BVV 31 dus stel dat we zouden eindigen met een gelijk puntenaantal, dan missen we nog minimaal 20(!) goals.

Altius heeft verloren van BVV en Breukelen van OSM (hebben wij met 7-3 van gewonnen!!) M.a.w.: BVV staat bovenaan, met evenveel punten als wij, maar minder wedstrijden en wij dus 2e! Niet slecht voor een dag niet spelen!

Laren E1 - Victoria E2, De Grote Niels-show...

Na de puike pot van afgelopen week en de week daarvoor moesten we vandaag laten zien of we echt meedoen om de bovenste plaatsen. We staan op de derde plaats, maar in deze vorm, kunnen we naar de plekken boven ons gaan kijken.
Het was even spannend of het door zou gaan vanwege de sneeuw en hagel, maar gelukkig, we mochten aan de bak.
Een korte speech in de kleedkamer, korte warming-up en lekker vroeg starten. Iets voor tienen begonnen we. En ja hoor, het leek erop dat we de draad weer gewoon oppakten waar we hem vorige week hadden gelaten. We flitsten over het veld en de bal ging goed van voet tot voet. Met mooi aanvallend voetbal zetten we Skip al na een paar minuten in een goede positie om te schieten. Helaas stond de keeper in de weg, waardoor onze flitsstart niet met een doelpunt werd beloond. Laren stond erbij en keer ernaar in het begin, maar toen wij na vijf minuten nog niet het verschil hadden uitgedrukt in doelpunten, werd ook Laren langzaam wakker. Opeens bleek ook Laren E1 een lekker ploeg te hebben en vooral voorin stonden een paar handige en vooral snelle jongens. En dat bleek! Een snelle uitbraak van Laren zorgde voor paniek achterin en opeens stonden we niet 1-0 voor maar 1-0 achter! Gelukkig blijkt de E2 een voorspelbaar team, want achterstaan, daar houden onze helden niet van! Direct werd de aanval gezocht. Skip speelt op links Tom aan die in het midden loopt. Hij speelt de bal direct door naar Julian die zijn man passeert, strak voorgeeft op Koen, Koen legt de bal terug op Niels en hoppa... 1-1. Wat een juweel van een doelpunt, dit is zoals voetbal bedoeld is. Maar ja, Laren is misschien een paar seconden onder de indruk, maar daarna gaan ook zij gewoon weer vol aan de bak. Een corner van Laren wordt aarzelend verwerkt achterin (of eigenlijk gewoon niet verwerkt) en oeps, daar ligt de 2e achter Max. Weer herpakken onze mannen zich. Deze keer wordt de bal over rechts opgebouwd. Niels gaat diep, krijgt de bal perfect in de loop aangespeeld en hij laat alle verdedigers zijn hielen zien. Ook de keeper laat hij links liggen met een vloeiende schijnbeweging en het lege doel is niet meer te missen: 2-2. Niet veel later fluit de goede scheidsrechter voor de rust.

Na de rust beginnen we weer lekker fanatiek, zodat we geen last hebben van de koude wind die is opgestoken. Het voetbal gaat weer lekker en Laren E1 heeft eigenlijk niet zo veel meer in de melk te brokkelen. Via een frommelgoaltje (de bal had er best wel eerder in gemogen) legt Niels zijn derde goal in het netje en even later laat hij de keeper voor de vierde keer de bal uit het net graaien. Hoewel we de boel achterin nu beter op orde hebben dan in de eerste helft, komt Laren met een fraai schot via de binnenkant van de paal op 4-3. Even houden toeschouwers en coaches de adem in: het zal toch niet gebeuren dat we dit nog uit handen geven?
Maar dan wordt Niels met een splijtende pass van Max O. de diepte in gescoord. Weer schudt hij de verdediging van zich af en met een origineel stiffie laat hij het publiek van Victoria én Laren even stil worden. Een schitterende bal zoals we ze niet vaak meer zullen zien in de 1e klasse!
En als de slagroom op het toetje hebben we nog een mooie aanval over links, waarna Abel een werkelijk heerlijke strakke voorzet geeft richting Niels. Die zet zijn wilde haren er tegen aan en kopt de bal binnen: zijn en onze zesde! En daarmee was het feest ten einde en hadden we Laren E1 met 3-6 op eigen veld verslagen.
Ondanks de kou hebben onze mannen zich vandaag wéér van hun goede kant laten zien. Het voetbal was minder fraai dan vorige week, maar al met al toch eigenlijk gewoon goed. Negen punten uit drie wedstrijden, dat is nog eens een mooie reeks. Klasse mannen, misschien mogen we wel even op de eerste plek staan deze week!! En dat voor een E2 tussen bijna alleen maar E1 teams, echt een hele gave prestatie, helden.

Argon E1 - Victoria E2: Alleen voor mensen met een sterk hart

Na de uitstekende wedstrijd van vorige week tegen Altius waren de verwachtingen voor vandaag tegen Argon hoog gespannen. Zouden onze helden het voor elkaar krijgen om net zo gedreven en net zo goed te spelen als vorige week?
De warming-up leek niet heel veel goeds te beloven. Wel gezellig met elkaar kletsen en lachen, maar weinig sprintjes. Als dat maar goed zou gaan!
Om 08.45 uur klonk het eerste fluitsignaal in Mijdrecht op veld 4A. We begonnen gelijk lekker fel en de eerste aanvallen zagen er goed en vloeiend uit. Toeschouwers en coaches ademden rustig in en uit. Wel was het oppassen geblazen voor hun goede en snelle linksbuiten. Tom en Jesse hadden hun handen er vol aan. Met lange ballen van hun reusachtige keeper, zocht Argon de weg naar onze goal. Na twee snelle uitbraken hadden we gewaarschuwd moeten zijn, maar helaas vloog er weer een bal achter de verdediging en de voorhoede van Argon liet Max kansloos: 1-0 achter! Niets aan de hand dacht iedereen, want eigenlijk waren we gewoon veel beter dan Argon, een kwestie van een van de vele kansen achter de keeper leggen en d’r op en d’r over. Maar ja, de vele goede kansen waren niet aan Victoria besteed vandaag. De lange ballen van de keeper van Argon bleven echter wel als Scudraketten over het middenveld vliegen. En ja hoor, weer even niet opletten achterin en hoppa: 2-0 achter. Het werd nog erger. Weer een geleide projectiel er overheen en 3-0! Na de 2-0 werden toeschouwers en coaches al een beetje wanhopig, maar na de 3-0 werden we wel heel stil. Goed voetballen, veel kansen en 3-0 achter. Wat konden we hier nog aan doen? Maar toen nam Skip het voortouw. Misschien vorige week in Liverpool wel afgekeken van zijn grote held Dirk Kuyt, veroverde hij de bal, stoomde door naar de goal en deed wat de aanval nog niet was gelukt: GOAL!! Dit was voor de anderen het teken om nog beter te gaan voetballen dan ze eigenlijk al deden. Vooral over links volgde de ene mooie aanval na de andere. Skip, Julian en Abel/Niels vonden elkaar uitstekend en de verdediging van Argon werd keer op keer uiteen gereten. Vlak voor rust kon de keeper van Argon de bal niet goed verwerken en Niels was er als de kippen bij om de belangrijke ‘anschluss tor’ binnen te schieten.
In de rust wezen de coaches vooral de verdediging er op dat zij bij ballen van de keeper goed achter hun tegenstander moesten staan en dat Tom iets achter zijn verdedigers moest gaan spelen. En tja, misschien voorin nog een paar van de goede kansen benutten leek ook wel aan te bevelen.
De tweede helft begon furieus. Alsof onze mannen beseften dat de genadeklap snel moest worden uitgedeeld. Julian vloog weer met regelmaat over de linkerkant naar voren en was een permanent gevaar voor Argon. En ja hoor, zijn goede spel werd beloond. Met een mooi, droog schot via de binnenkant van de paal stonden we al snel in de tweede helft op 3-3. Het gejuich moet tot in Hilversum te horen zijn geweest! Jesse en Niels die langs de kant stonden vroegen of ze alsjeblieft niet er in mochten: het was zo spannend! Argon kon niet anders dan achter de Victoria helden aanhollen en proberen te redden wat er te redden viel. Maar ook over rechts vlogen Koen en Max nu aan alle kanten langs hun tegenstanders en Abel was voorin een permanente plaag voor de verdediging. Tom hield achterin alles helemaal dicht en opeens bleken de lange ballen van de keeper niet meer dan lange ballen die je gewoon moet opvangen. Simple as that! Maar ja, zo veel beter, zo vaak alleen voor de keeper en toch niet scoren. Wanhopig werden we ervan. Moesten we de goal groter maken, vragen of de keeper even een plasje kon gaan doen? Tom en Skip werden als laatste gewisseld. Abel bleef in de spits, Niels linkshalf en Max O. als laatste man. Rechts Jesse en Koen en knallen maar! En hoewel Julian nu linksback stond, bleek de grotere afstand tot de goal van Argon geen probleem. Weer flitste hij langs de lijn en weer maakte hij met een laag hard schot een prachtige goal: 3-4!!!!! Na de vorige goal dachten we hard te hebben geschreeuwd, maar het gejuich dat nu opsteeg gaat vast het 8-uur journaal van zaterdag 15 november halen. De jongens doken op elkaar van vreugde en de coaches twijfelden of ze elkaar zouden zoenen of niet. Maar ja, nog wel ruim vijf minuten te spelen.
Gelukkig bleven de mannen als tijgers voor elk duel vechten. Nog zeker drie kansen noteerden we, maar toch ook opeens weer wat dreiging bij Argon. Gelukkig stond Max als vanouds zijn mannetje en hielden we het verder droog.
Een heerlijke pot voetbal met 9 kanjers in het veld die lieten zien dat Altius vorige week geen toeval was. Grote klasse mannen, het was weer een genot om jullie aan het werk te zien.

E2 herpakt zich tegen koploper Altius E1

Ook vandaag moesten we weer vroeg aantreden: 10 uur in plaats van 1 uur, maar gelukkig thuis zodat we ook weer niet heel vroeg uit de veren moesten.
En dat bleek! Om stipt 9.15 uur was het hele team paraat, uitgeslapen en wel. Nou ja het hele team: coach Johan was aan de zwier in Londen en Skip was met zijn vader in Liverpool om vanmiddag op Anfield Road de wedstrijd van Liverpool te gaan kijken!! (iets voor een team uitje???). Als dat maar goed zou gaan..

Na een peptalk in de kleedkamer ("Niet meer aan de vorige wedstrijd denken!") gingen we naar buiten waar de zon heerlijk was doorgebroken. Onder leiding van aanvoerder Julian een prima warming up, en om 10 uur floot toparbiter Kees (wederom veel dank!!) af voor een beladen en belangrijke wedstrijd. Tenslotte is Altius nog ongeslagen en een van de beste vrienden van Max O. zit bij Altius in het team...
Dit keer hadden we geen last van een begindip: gelijk zeer fel er boven op en Altius kwam er niet aan te pas: we zetten goed druk, waren overal een stap eerder en speelden prima over met veel mooie passes. Het kon dan ook niet uitblijven dat vrij vroeg in de wedstrijd Abel op een prima manier de bal achter de keeper van Altius knalde: 1-0! Wie had dat verwacht...

We bleven daarna goed voetballen, kort dekken en goed over passen. Victoria was duidelijk beter. Maar naarmate de wedstrijd vorderde kwam Altius beter in zijn spel, crëerde wat mogelijkheden maar gelukkig was onze goalie Max vandaag heel goed uitgeslapen en keerde hij alle schoten op een prima manier. Op één na, maar dat was dan ook een hele mooie van Altius: we vergaten even de verdediging, de spits kreeg de bal en lobde de bal zo’n beetje vanaf halverwege onze helft prachtig over Max in het goal.
Zo, we waren weer wakker. Het goede was dat we in de overwinning bleven geloven, we bleven fel en waren eigenlijk beter. Kort daarop kreeg Niels de bal, slalomde op zijn eigen wijze langs de achterlijn dooor de Altius-verdediging, gaf de bal prima voor en daar stond Abel om zijn tweede van de dag te maken: 2-1.

In de rust de boel even op een rijtje gezet: Vergeet de verdediging niet, blijf scherp, hard passen en dan kunnen we ze hebben, maar... we zijn er nog niet.
Vol goede moed begonnen we aan de tweede helft: ook nu bleven we de combinaties zoeken en crëerden we kansen, maar de keeper van Altius was ook niet slecht: hij pakte veel schoten en stond steeds op de goede plek.
Altius werd echter wel steeds sterker: ze gingen beter voetballen, kregen wat meer de ruimte en wat kansen maar ons team gaf niet op.
We waren fanatiek als nooit te voren, de plaatsen werden goed gehouden, het middenveld hielp prima in de verdediging mee en vergat niet te voetballen en om te schakelen naar de aanval, zodat er eigenlijk de hele tweede helft een goal voor ons in de lucht hing. Eerlijk is eerlijk, Altius kreeg ook een paar goede kansen maar of Max stond in de weg of ze schoten hoog over of ver naast. Bloedstollend spannend waren de laatste minuten maar we hielden stand en na het laatste fluitsignaal klonk een flink gejuich, zowel van de spelers als van het massaal meegekomen publiek (hulde!!). GEWONNEN!! Wat een prima wedstrijd en wat is er met een tomoloze inzet door iedereen gevoetbald.
Laten we dit gevoel vasthouden, deze manier van spelen ook en dan wordt het nog mooier! Hulde mannen, en dank voor deze prachtige overwinning!

En dit vond Altius er zelf van...

E1 weer met beide benen op de grond.

8 November mocht de E1 de uitwedstrijd tegen Victoria E2 spelen. En de “flow”waar het team de hele competitie al in zit gaf veel vertrouwen voor aanvang voor deze wedstrijd. Misschien wel iets te veel vertrouwen. Werd er iets te gemakkelijk over deze tegenstander gedacht ? Aan het eind van de wedstrijd gingen de gastheren met een 2-1 overwinning op Altius naar de kleedkamers. Hoewel Altius op het mooie kunstgrasveld mocht aantreden konden ze daar niet hun geliefde combinatie spel spelen. Victoria kwam fel uit de startblokken en zat er bovenop en al in de eerste minuut van de wedstrijd stond iedereen te kijken hoe Victoria een schot op doel wilde wagen. Niemand greep er in en een 1-0 achterstand was het gevolg.E en vroege “wake up call “ dus, maar de E1 had moeite om er iets tegenover te zetten, en bleven zo de hele eerste helft onder druk staan. Ook voor de toeschouwers was het even wennen dat alles zich voor het doel van Altius afspeelde. Daniel moest veel optreden om zijn doel verder schoon te houden, maar dat is lastig als alle duels door de tegenpartij worden gewonnen. Een snelle counter leverde nog een mooi doelpunt op voor Altius toen Cornee de keeper met een mooi lobje wist te verschalken. En dan met 1-1 de rust in dus alles is dan nog mogelijk. Maar ook in de 2e helft weet victoria in het begin weer tot score te komen 2-1.Dan begint Altius langzaam meer grip op de wedstrijd te krijgen en heeft in de gaten dat alleen met bloed zweet en tranen deze wedstrijd nog gewonnen kan worden. En zowaar worden de duels gewonnen en staat Victoria een tijd lang onder druk. Er komen ook vele kansen maar deze gaan net naast of de keeper van Victoria staat in de weg. Een gelijkmaker hangt in de lucht maar ook victoria probeert af en toe met een uitbraak de wedstrijd op slot te gooien. Maar alles blijft zoals het is en zo loopt Altius tegen hun eerste verliespartij in de competitie op. Gelukkig hebben ze hier maar een week last van en kunnen ze volgende week zaterdag weer orde op zaken stellen tegen Laren E1 .Ik ga er vanuit dat ze er op gebrand zijn om dan deze nare smaak weg te spoelen.

E2 in winterdip tegen Breukelen E1

In plaats van lekker om 10.00 uur voetballen, mochten we wederom vroeg opdraven vandaag. Om 09.00 uur in Breukelen tegen de plaatselijke E1: dat betekent 07.45 uur verzamelen bij Victoria! Maar de vaders en moeders hadden de zoons weer goed in de tang (of zou het andersom zijn?), want strak om 07.45 uur stonden er 9 helden paraat op de parkeerplaats.
In de kleedkamer bij Breukelen kwam er een mooie verrassing uit de tas van Abel: shirts met rugnummer en naam op de rug!! Abel riep van iedereen de naam op en het rugnummer en bij elk shirt klonk er een groot gejuich, net als in het stadion. Toen iedereen het shirt aan had, volgde er een hartelijk applaus voor de papa en mama van Abel die onze helden hierop hadden getrakteerd. Snel nog even een praatje en dan aan de warming-up. Tijdens de warming-up was snel duidelijk dat we het vandaag fysiek niet makkelijk zouden krijgen. Hun kleinste speler was gevoelsmatig net zo groot als onze grootste speler. Maar goed, dat betekent balletje snel laten gaan en het niet op persoonlijke duels aan laten komen.

De scheidsrechter floot voor het begin en de wedstrijd kon beginnen. De mannen zaten er goed op, lekker fanatiek, maar dat deed de tegenstander ook. Na de eerste vijf minuten, waarin Breukelen iets sterker was dan wij, hadden wij onze eerste echte kans via een mooie actie van Koen over rechts. Hij passeerde twee man, gaf goed voor, maar helaas lag de keeper goed in de weg bij het schot van, ik meen, Max. De fase daarna liep het niet lekker. Breukelen zat er goed fel op en onze jongens leken onder de indruk. Ballen werden slecht aangenomen en passes naar de medespelers waren slap of kwamen bij de tegenstander in plaats van bij ons. Het tegendoelpunt in de eerste helft paste helemaal in dit beeld. Een veel te slap balletje op het middenveld werd onderschept door de tegenstander. Onze verdediging stond er bij en keek er naar en tja, toen schoot de tegenstander hem er maar in. Gelukkig kwam niet lang daarna de rust, zodat de coaches even konden proberen de mannen weer bij de les te krijgen.
Ondanks de pittige woorden in de rust, bracht de tweede helft in eerste instantie weinig goed voetbal. Hoewel we de bal nu iets harder inspeelden op elkaar, kwamen nog steeds veel te veel ballen bij de tegenstander in plaats van bij ons. En ook nu leidde een slechte pass tot een bijna identiek doelpunt als de eerste. Weer werd een Breukelen speler niet aangevallen waardoor hij vrijuit kon schieten: 2-0.
Iets later leek de wedstrijd te keren. Doordat de keeper van Breukelen te ver van zijn goal de bal in de handen pakte, kregen we een vrije trap. Nadat eerder Tom het een keer had mogen proberen, eiste nu Niels de bal op. Met een mooie harde schuiver in de linkerhoek van de keeper bracht hij Victoria terug in de wedstrijd. Opeens was de spirit er weer. Iedereen liep een tikkeltje harder en leek iets meer bereid om echt zijn best te doen om te winnen. Een paar goede aanvallen volgden, maar ze troffen geen doel.
Helaas toen weer twee slappe momenten bij Victoria waardoor we weer twee doelpunten om de oren kregen en de eindstand op 4-1 voor Breukelen kwam.
Vandaag zat Breukelen ons fel op de huid waardoor we allemaal fouten maakten bij het aannemen van de bal. Bij iedereen schoten de ballen van de voet af en ook het gewoon elkaar in de voeten aanspelen leek iets van een andere planeet. En ja, dan krijgt de tegenstander het een stuk makkelijker. Laten we het er maar op houden dat we ons winterdipje vroeg hebben gehad dit jaar. Veel slechter dan vandaag gaat niet lukken, dus vanaf nu weer: blik vooruit en knokken voor elkaar en de winst!

Victoria E2 – CSW E1, een wedstrijd met twee gezichten

Een week geleden dachten we nog op een mooie herentijd onze wedstrijd tegen CSW te kunnen spelen, maar opeens was daar het bericht van Frank: wedstrijd verplaatst naar half negen ’s morgens. Kwart voor acht verzamelen! Althans, ongeveer kwart voor acht. Want laten we eerlijk zijn, er zijn grenzen op zaterdagmorgen. Rond acht uur stonden de meeste mannen al lekker een balletje te trappen op het veld en zelfs Abel was er, terwijl die toch echt pas om half twee ’s nachts op Schiphol terug was vanuit zijn vakantie. Alleen Niels kon er helaas niet bij zijn omdat hij ziek was.
Een korte bespreking in de kleedkamer, laatste stukje warming-up op het veld en om strak half negen floot scheidsrechter Hans voor de aftrap. De mannen begonnen direct lekker aan de wedstrijd. Omdat Niels er niet was en Tom twee keer lekker had gespeeld in de spits, mocht Tom voorin beginnen. Achterin ook wat wijzigingen, want na een uitstekende wedstrijd als laatste man een tijdje terug, probeerden we Skip weer als laatste man. Op die manier konden we Max O. op het middenveld zetten om zo wat meer ‘voetbal’ in het spel te brengen. Julian linksachter, Abel er voor en op rechts de bekende opstelling met Jesse achterin en Koen er voor. Uiteraard stond andere Max lekker op de goal.
Vanaf het eerste fluitsignaal speelden we goed. Wat de coaches hoopten met deze opstelling gebeurde ook. Achterin goed dicht met een echt uitstekende Skip. Op het middenveld speelde niet alleen Max lekker, maar was ook Abel opvallend goed op dreef. We hebben gelijk met zijn vader geregeld dat hij vaker heel laat naar bed mag (:-)). De ene prachtige aanval na de ander vloog over het veld. De bal ging goed van voet tot voet en we maakten erg goed gebruik van de zijkanten van het veld. Het was dan ook geen toeval dat de 1-0 van Max en de 2-0 van Abel via uitstekende aanvallen over de zijkant tot stand kwamen. Alle Victoria spelers waren bij beide aanvallen betrokken. Of omdat zij de bal goed onderschepten, of omdat ze de goede pass gaven of omdat ze de bal er keurig inschoten. Echt prachtig teamwork waar alle toeschouwers volop van genoten. Als je dan toch vroeg je bed uit moet, dan maar voor zo’n lekkere wedstrijd!

In de rust vertelden de coaches dat ze erg tevreden waren met het spel en dat als we zo door bleven voetballen de 3, 4 en 5-0 er vanzelf in zouden vliegen. Achteraf vroeg iedereen zich af wat er precies mis was met deze aanwijzing.
De tweede helft begon nog erg veelbelovend. We vlogen uit de startblokken en na twee minuten schoof Abel de bal bijna binnen met zijn rechterbeen achter zijn standbeen. De uitstekende keeper van CSW wist de bal echter tegen te houden, zoals hij dat al vaker in de eerste helft had gedaan en ook in de tweede helft nog vaak zou doen. Maar daarna was het gedaan met het goede voetbal. We speelden niet goed meer over en achterin letten we niet altijd goed op. Opeens lag de 2-1 achter Max en niet veel later hadden we een Michel Valke bal achter Max liggen (voor de ouderen onder ons: Nederland – Oostenrijk, eigen doelpunt Michel Valke met zijn verkeerde been). We drongen nog wel heel erg aan, maar er zat geen lijn meer in het spel. We zochten de combinatie niet op, maar schoten de bal naar voren. Skip raakte nog wel de paal met een vlammend schot met rechts (!) en Max raakte nog de lat, maar het zat er gewoon niet meer in.
De coaches vroegen zich af hoe ze het tij hadden moeten keren. In ieder geval lijkt het verstandig om zowel de eerste als tweede helft met de sterkste opstelling in de verdediging te beginnen. Dat geeft meer rust voor het team waardoor er meer voetbal in het spel blijft. Maar ach, al met al was het wel weer gewoon heerlijk spannend. Aan de inzet lag het zeker weer niet en ook niet aan de tegenstander. CSW speelde lekker en sportief en had een paar goede spelers rondlopen. We hadden gezien het spelbeeld en de hoeveelheid kansen zeker een overwinning moeten behalen, maar ja soms zit het mee en soms zit het tegen. Volgende wedstrijd er gewoon weer vol tegenaan.

CDW E2 in eigen huis verslagen

In het voorprogramma van Victoria 1, dat op bezoek moest bij CDW in Wijk bij Duurstede, mochten we tegen de E2 van deze club een oefenpotje spelen. Niels en Abel konden er niet bij zijn maar Joppe uit de E3 viel uitstekend in. Na een wat ongeconcentreerde eerste vijf minuten kwamen we op achterstand. Dat was even nodig om allemaal weer bij de les te zijn. Vervolgens tikten we CDW goed weg met mooi combinatiespel en een aantal mooie aanvallen. Tom was vandaag onze spits en hij deed dit erg goed. Twee maal trof hij doel en twee maal schoot hij hard op de doelpaal. Ook Juul en Koen kregen een aantal goede kansen maar de keeper van CDW kon de schoten op het doel vrij eenvoudig keren. De ruststand was 2-1 en dat bleef het ook. Korte samenvatting: lekker gespeeld, keurig gewonnen en een verrassend goede spits vandaag!

Op herhaling tegen Wasmeer E2

Vandaag weer een prachtige zaterdag om te voetballen en ook nog eens een echte ‘herentijd’: 11.15 uur. Fris en fruitig arriveerden de mannen bij Wasmeer. De krullen van Abel krulden als nooit te voren en Julian zijn haar, tja, die kon wel een plens water gebruiken. Maar goed, het zou geen modeshow worden vandaag, maar gewoon een echte competitiewedstrijd.
Wasmeer E2 stond op het programma en daar hadden we al eens tegen gespeeld. 18-0 was de vorige keer de uitslag in ons voordeel, dus we zagen de bui al hangen. Onderschatting lag op de loer. De coaches besloten dan ook om een leugentje om bestwil te bezigen. Wasmeer had, volgens de coaches, het team behoorlijk omgegooid en er waren heel wat jongens uit de E1 van Wasmeer bijgekomen. Het maakte indruk, want de uitgelaten sfeer nam iets af en twee jongens moesten spontaan even plassen van de zenuwen. De wedstrijd was nog amper begonnen of het leek er op dat Niels het record van snelste doelpunt van Abel wilde overnemen. Binnen 10 seconden stormde hij op de keeper af en leek de 1-0 in de touwen te schieten, maar de keeper van Wasmeer E2 voorkwam dat met een van zijn vele goede reddingen van vandaag. Het spel van Victoria was goed en het was snel duidelijk dat ook vandaag de overwinning naar Victoria E2 moest gaan. Wasmeer kwam bijna niet uit de verdediging en omdat hun aanvallers alleen maar voorin bleven hangen was er een enorm gat op het middenveld van Wasmeer. Onze verdedigers en middenvelders maakten daar goed gebruik van door de bal op het midden rustig aan te nemen om hem vervolgens naar een vrijstaande medespeler te passen. Ondanks het enorme overwicht liet de eerste goal toch nog even op zich wachten, vooral door het uitstekende keeperswerk van de goalie van Wasmeer. Maar na iets meer dan 8 minuten gebeurde dan toch het onvermijdelijke: Niels werd vrijgespeeld en onberispelijk schoot hij de bal in het net: 0-1! De mannen hielden goed de vaart er in in de eerste helft en met name de een-tweetjes langs de zijkant tussen de verdedigers Jesse en Skip en de middenvelders Julian/Abel en Koen/Tom waren soms oogstrelend. Als ook Max zich nog eens aanspeelbaar maakte op het vrije midden was de show compleet. Prachtig voetbal mannen!
Voor de rust legden we er nog twee in, zodat we met een 0-3 ruststand mochten uitrusten.

De tweede helft was een logisch vervolg op de eerste. Echt tactische tips waren niet nodig, maar coach Frank wees de mannen er op dat de bal wel eerder moest worden aangenomen en harder moest worden overgespeeld naar de medespelers. De mannen deden goed hun best en het was dan ook logisch dat de voorsprong gestaag werd uitgebouwd. Helaas was een klein misverstandje achterin de oorzaak van de enige tegengoal. Jammer voor onze goalie Max, want die had de spaarzame aanvallen van Wasmeer tot die tijd keurig weten te bezweren met een paar goede reddingen. Abel liet nog even zien dat zijn krullen niet voor niets goed gekamd waren, want de strakke corner van Julian wist hij bij de tweede paal keurig met het hoofd binnen te knikken. Het deed de coaches weer beseffen wat een mooi gebalanceerd team we hebben; Goede verdeling van links en rechtsbenige voetballers, echte verdedigers (Jesse en Skip), allround middenvelders (Tom, Max, Koen, Abel en Julian), een scherpe spits (Niels) en een wereldkeeper (Max). Dit droomteam wist er uiteindelijk weer 8 binnen te schieten vandaag, waardoor de 1-8 een feit was. Gecombineerd met een heerlijk herfstzonnetje, was het dus weer gewoon een heerlijk begin van het weekeinde. Dank jullie wel weer, Victoria E2 helden!

...en dit vond Wasmeer er zelf van:
De E2 moest vandaag tegen Victoria E2. In de beker was er al met 18-0 verloren van dit sterke team, dus de angst zat er wel een beetje in bij de spelers van de E2. We waren weliswaar inmiddels een sterker team, onder dankzij de aanwinsten Kertan en Fatih en de weer teruggekeerde Charlotte. Maar Victoria E2 zal ook wel sterker geworden zijn.Victoria begon direct furieus, maar Wasmeer liet zich niet inpakken. Koelbloedig wist het de vele aanvallen van Victoria af te slaan. Ondertussen kregen we zelf ook kansen, met name dankzij goed werk op links van Levy, die regelmatig de diepte werd ingestuurd door Tom. Door een misverstand in de verdediging kwam Victoria op 0-1 en kon daarna de 0-2 scoren. Daarna een eigen doelpunt van Wasmeer, waarmee de ruststand op 0-3 kwam. Vergeleken met de 0-9 ruststand een aantal weken daarvoor, nog geen eens een slechte prestatie. Na de rust wisten we dankzij Levy zelfs op 1-3 te komen, maar toen leek het kaarsje voor de E2 uit te gaan. De koppies gingen weer naar beneden, een gebrek aan conditie ging mee spelen en het regende 10 minuten lang goals van Victoria, waardoor we op een 1-7 achterstand kwamen. Na die 10 minuten ging het weer wat beter en kon Victoria er nog maar 1 maken, waarmee de eindstand op 1-8 kwam.

Victoria in zinderende wedstrijd naar overwinning

De hele week kwam de regen met grote regelmaat met bakken naar beneden. Maar blijkbaar willen ook de engeltjes genieten van Victoria E2, want van regen of regenwolken geen sprake vandaag zodat de engeltjes van boven konden meegenieten. En natuurlijk de ouders, die heerlijk langs de kant konden staan.

De warming-up was weer lekker scherp, het praatje van de coaches als vanouds (iets met vijf minuten, praten tegen elkaar, lekker strak overspelen en vooral, genieten). De tegenstander, De Vecht E1, verscheen naast ons tijdens de warming-up en ook bij hen was duidelijk dat zij op scherp stonden. Good old Kees was weer zo vriendelijk om als scheids op te treden (klasse Kees!) en iets over enen floot hij voor het begin.
De kracht van de boodschap zit in de herhaling, dat is wel duidelijk. Lekker fanatiek vlogen onze helden vanaf de allereerste seconde op de bal. Deze keer mochten/moesten Julian en Max vanaf de zijlijn starten, zodat we begonnen met Max op de goal, Skip links, Jesse rechts en Tom centraal achterin. Midden: Koen op rechts en Abel op links. Voorin begon Niels. Beide ploegen speelden goed en vooral voorin had De Vecht een paar snelle jongens lopen. Onze verdedigers moesten flink aan de bak! Wat niet hielp, is dat alle verdedigers in de eerste helft minstens één keer besloten om eens lekker over de bal te maaien, met als gevolg dat de snelle spitsen van De Vecht zomaar op Max mochten afstormen. Maar eerlijk is eerlijk, als onze verdedigers dan eens een foutje maakten, dan waren ze er vaak zelf bij om de fout weer goed te maken. Een prima instelling, die het hele team inspireerde om er nog eens een extra schepje bovenop te doen. Halverwege de eerste helft leek de werklust twee tot drie maal te worden beloond. Niels en Abel hadden allebei de gelegenheid om Victoria aan de krap verdiende voorsprong te helpen, maar beiden misten net het geluk, de snelheid of het juiste been om de bal achter de goede goalie van De Vecht te krijgen. De coaches en de toeschouwers werden licht wanhopig. Zo hard werken, zulke mooie kansen creëren en dan toch niet scoren. Dan zul je net zien dat ie aan de andere kant valt! Maar in de 17e minuut was het dan toch raak. Van achteruit werd de bal naar voren gewerkt, Julian brak door op links en schoot op goal. De bal ging echter voor de goal langs . . . . waar Niels bij de tweede paal klaar stond om de bal met rechts (!!) binnen te tikken. Net op tijd, want de coaches stonden net op het punt om het rechterbeen van Niels er af te gaan schroeven om er een tweede linkerbeen aan te monteren. Vast houden tot aan de rust was nu het belangrijkste. Bijna ging dat mis toen de Vecht vlak voor de rust nog doorbrak, maar gelukkig hield Max zijn doel schoon.
In de rust kregen de mannen de complimenten voor hun enorme werklust. Wel kregen ze de raad mee om iets meer rust aan de bal te houden als er geen tegenstander in de buurt is en vooral elkaar te coachen in het veld.
De tweede helft vertoonde het zelfde beeld als de eerste helft. Een gelijk opgaande strijd, waarin beide ploegen voluit gingen en fanatiek om elke bal streden. In dit fanatisme raakte er zo af en toe een held licht geblesseerd, maar mede dankzij de wonderspons van de coach van De Vecht leek alles steeds goed af te lopen. Helaas ging het in de 20ste minuut toch even mis. Per ongeluk raakte een De Vecht-verdediger Abel op zijn enkel waardoor deze de wedstrijd moest staken. Hopelijk valt het mee Abel, en kun je volgende week gewoon weer trainen en vooral, spelen op zaterdag.

In de tweede helft vergaten we af en toe dat de aanvallers van de tegenstander stiekem achter de verdediging kropen en zo helemaal vrij voor Max kwamen te staan. Gelukkig hield of Max ze tegen, of aarzelde de tegenstander zo lang dat de kans vanzelf verdween. Daar staan van onze kant echter ook zeker vier vrije kansen voor bijna open goal tegenover. Maar ook hier stond de keeper of slecht afwerken van onszelf een tweede Victoria goal in de weg. De spanning langs de kant steeg tot grote hoogte en dit verleidde één van de toeschouwsters tot de mededeling dat zij pijn in haar billen kreeg van het samenknijpen, zo spannend waren de laatste minuten. Eindelijk klonk het verlossende eindsignaal van de goed fluitende Kees en was de zwaarbevochten 1-0 overwinning een feit!

Een hele puike wedstrijd mannen, waarin het voetbal redelijk was, maar de inzet werkelijk onovertroffen. Een mooi verjaardagscadeautje voor Max O. die afgelopen donderdag jarig was en coach Johan die vandaag jarig is.

Terechte overwinning op de E1 van OSM '75

Op een prachtige zaterdagochtend mochten onze helden aantreden tegen OSM’75 E1 in Maarssen. Vooraf waren de coaches er niet helemaal gerust op. Julian kon vandaag niet meedoen en de enkelbanden van Jesse waren nog verre van genezen van de ongelukkige schop van vorige week. Hinkend deed hij mee aan de warming-up. Coach/trainer Frank had tijdens de training van afgelopen donderdag de mannen eens een serieus goede warming-up laten doen (door de eerste adem heen) en onze toppers vroegen er vandaag zelf om!
Iets over tienen floot de uitstekende, jonge, scheidsrechter voor het begin. Op de stopwatch van Johan stond 40 seconden (!) toen Abel een goede corner van Tom met het hoofd prachtig binnenknikte. Wat een droomstart voor Victoria E2! Iedereen maakte zich op voor een doelpuntenfestijn, want zo vroeg al op 0-1 komen, terwijl de beruchte eerste vijf minuten nog amper waren begonnen: dat kon niet meer stuk. Maar ja, vijf minuten bestaat uit 300 seconden en er waren er pas 40 verstreken. De mannen zakten om onbegrijpelijke redenen enorm terug. Frank en Johan moesten flink coachen (lees: schreeuwen) om met name de verdediging bij de les te houden. Alsof de aanvallers van OSM’75 wel naar onze verdedigers zouden komen in plaats van andersom, zo leken onze mannen wel te verdedigen. Ik moet jullie bekennen, dat ik niet eens meer weet of OSM’75 in die fase weer op gelijke hoogte kwam, volgens mij wel. Wat ik wel weet, is dat we daarna weer ouderwets goed begonnen te voetballen.
Alsof opeens iedereen de laatste slaapjes uit de ogen had gewreven. Nu geen slappe duels meer, maar overal op het veld goede fanatieke duels. Met als gevolg dat wij opeens weer bepaalden wat er op het veld gebeurde. OSM’75 werd teruggedrongen met fanatiek voetbal van Victoria en vooral weer uitstekend samenspel. Vandaag leek iedereen te beseffen dat met goed samenspel en zonder gepingel de tegenstander geen schijn van kans heeft. Keurig verzorgden Tom, Skip en Koen (en later toch weer Jesse) de opbouw van achteruit. Op het midden wisten Abel en Max met uitstekend spel onze spits Niels te vinden. Het was dan ook weer een kwestie van tijd voordat de bal er in zou vliegen. Maar ja, diegenen die stukjes van Ajax – Utrecht hebben gezien deze week, weten dat het dan toch nog wel eens kan duren. Vandaag heette onze Klaas Jan gewoon Niels. Hij voetbalde lekker, werkte hard... maar de bal wilde er gewoon niet in. Gelukkig heette onze Suarez vandaag Abel Bijlsma en scoorden we toch nog. We gingen de rust in met een goede 1-3 voorsprong.
Na de rust gebeurde het onvoorstelbare. Weer 40 seconden op de stopwatch van Johan en... weer een doelpunt van Suarez, uhh Bijlsma! De mannen waren door het dolle heen en terecht. Maar OSM’75 gaf zich echter niet zomaar gewonnen en bleef het onze verdediging moeilijk maken. Keeper Max kreeg volop gelegenheid om zijn niet onaanzienlijke talent aan de vele toeschouwers te showen. Onder het heerlijke nazomerzonnetje kregen op die manier al onze helden volop gelegenheid om de trouwe Victoria supporters (hulde weer voor deze schaduwhelden!!) te laten genieten van hun kwaliteiten. Nadat Jesse al een frommelballetje tot net over de lijn van de OSM’75 had gewerkt en Max O. ook nog had gescoord, kreeg Klaas Jan, uhh Niels, ook loon naar werken. Na een schot van Jesse op de paal, belandde de bal voor de voeten van Niels en daar was ie dan, de goal van onze eigen Klaas Jan. Laagvliegend over het veld vierde hij zijn bevrijdende doelpunt. Het, volgens mij, laatste doelpunt stond model voor onze goede wedstrijd. Tom en Skip dreven een OSM’75 aanvaller in het nauw en veroverden de bal. Koen nam de bal over en zag Niels diepgaan. In één vloeiende beweging legde hij de bal in de voeten van Niels en die liet de meegekomen Max (of was het nu Abel? Je kan wel zien dat ik de veertig dik gepasseerd ben, het geheugen laat me in de steek) de eindstand op 8-3 bepalen. De coaches dachten dat er nog een minuut of vijf te spelen waren en als beloning voor het puike werk als laatste man mocht Tom de laatste vijf minuten ruilen met Niels en in de spits gaan spelen. Maar ja, toen was het cirkeltje weer rond: de vijf minuten bleken maar 40 seconden te duren en Tom stond nog maar net in de spits of de scheidsrechter floot af. Sorry Tom, je houdt een spitsbeurtje tegoed! Al met al een zeer puike partij voetbal van onze helden tegen een goede tegenstander. We hebben weer genoten van jullie, ga zo door!

Welkom in de 1e klasse!

Vandaag was het dan zover: de echte competitie kon beginnen!
Keurig op tijd verschenen alle E2-helden in de kleedkamer. Wedstrijd shirt aan, trainingsjasje aan, schoenen goed gestrikt, klaar voor de start.
De coaches wezen voor de zekerheid nog even op de eerste vijf minuten van de wedstrijd. De KNVB had besloten dat ook doelpunten die in de eerste vijf minuten worden gescoord meetellen (zelfs als die tegen Victoria E2 worden gescoord), dus leek het een goed idee om gelijk fel te starten. De verdedigers beginnen met verdedigen en als het kan mee de aanval in. Het middenveld lekker overspelen en de spits . . . . scoren! De mannen knikten en liepen de kleedkamer uit, op weg naar een goede warming-up.
Nadat Hans de laatste potten uitstekend had gefloten, mochten we vandaag weer een beroep doen op Kees als scheidsrechter. Zijn fluitje klonk en de competitie was begonnen. Beide ploegen leken allebei te beseffen dat het vandaag pas echt begonnen was. Voorzichtig werd de bal gespeeld en net als wij, leek ook de tegenstander, BVV ’31 E1, te beginnen met zekerheid achterin. Twee grote ‘mannen’ maakten het Niels zowat onmogelijk om iets te doen met de bal. Het verhaal over de eerste vijf minuten was aangekomen, want iedereen speelde scherp en geconcentreerd. Na een minuut of tien begon de wedstrijd wat los te komen. Over en weer kwam er iets meer ruimte. Zowel Victoria als BVV ’31 creëerden wat halve en hele kansen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat BVV ’31 tot aan onze geweldige keeper Max kwam, terwijl wij meestal strandden op de twee reuzen achterin en nooit echt helemaal tot aan de keeper. De wedstrijd golfde op en neer, iedereen vocht als leeuwen, maar de rust ging in met een 0-0 gelijkstand. Frank en Johan konden in de rust niet veel anders dan benadrukken dat we vooral zo door moesten voetballen, moesten proberen te blijven overspelen en goed te blijven dekken. En daarnaast: niet te veel onder de indruk zijn van de tegenstander, maar vooral lekker voetballen.
De tweede helft begon zoals de hele eerste helft was gelopen. Vooral evenwicht in de wedstrijd. Wel creëerden onze helden nu wat betere kansen en kwamen we echt tot bij de keeper. Maar waar de ballen strak in het net vlogen in de voorgaande wedstrijden, bleken we nu meester te zijn in rollertjes op goal. Tja, daar wist de keeper van de tegenpartij wel raad mee. En toen, opeens, de scherpe uitval van BVV ’31. Als een speer gingen ze er vandoor en daar lag de 0-1 achter Max. Dat was even schrikken, maar bij niemand ging het koppie omlaag. Integendeel, we deden er nog een schepje bovenop. Helaas, ondanks de extra druk lukte het nog steeds niet om de keeper onder vuur te nemen. De achterhoede van BVV ’31 bleek toch echt sterker dan onze aanvallers vandaag. Dat kan een keer gebeuren. Jammer genoeg scoorden de gasten weer uit een snelle counter ook nog de 0-2 en als Tom de bal niet van de lijn had gehaald, was het nog 0-3 geworden ook. Het bleef nu 0-2 en de eerste competitiewedstrijd was verloren (snik).
Aan de inzet van onze helden heeft het niet gelegen vandaag. Iedereen heeft zijn uiterste best gedaan en kwam moegestreden van het veld. Competitie in de eerste klasse blijkt toch iets anders te zijn dan oefenen tegen slechtere tegenstanders. Het tempo ligt hoger waardoor de combinaties moeilijker zijn. En de tegenstanders zijn natuurlijk beter. Maar niet getreurd, het was wel 0-2, maar een 1-1 gelijk spel had ons eerlijker geleken. Het mocht niet zo zijn. Maar na deze wedstrijd weten we het: Welkom in de 1e klasse!

Ook Olympia E1 schiet tekort

Vanavond weer een oefenpotje, deze keer tegen Olympia E1. Vooraf vooral veel praatjes in de kleedkamer: dit wordt een makkie, ze hebben maar drie E-teams, het wordt weer 18-0, enzovoort.
De coaches wezen er op dat die praatjes vooraf meestal niet helpen om scherp aan een wedstrijd te beginnen. Pas na vijf minuten in de wedstrijd zou blijken hoe goed of slecht de tegenstander zou zijn. Het leek wel weer zo’n verhaaltje voor de beroemde man met de dove oren.
De eerste vijf minuten waren weer ouderwets onder de maat. Olympia bleek namelijk helemaal niet zo slecht en wij bleken weer met andere dingen bezig dan de wedstrijd. Als het na vijf minuten 2-0 voor Olympia had gestaan, hadden wij daar niets op af kunnen dingen. Gelukkig lagen Max en later ook nog de lat een goal in de weg. Hier schrokken de jongens toch wel van, want opeens was de spirit er weer en begon het te lopen. De volgende vijf à tien minuten was het direct duidelijk dat wij toch meer klasse in huis hebben dan Olympia en het was dan ook ‘opeens’ zomaar 3-0. Nu herkenden de coaches en de toeschouwers de E2 weer en bij vlagen werd er weer goed gespeeld.
De tweede helft kunnen we kort over zijn: niet best. We speelden niet meer samen en als we het deden, deden we het te langzaam. Met name het middenveld liet het vandaag een beetje afweten. Te vaak bleven ze of voor of achter hangen, waardoor er geen aansluiting tussen verdediging en aanval was en het voetbal tot een bedenkelijk niveau zakte. Ondanks dat, was de eindstand toch gewoon 7-1 en kan de doelpunten teller weer worden bijgewerkt.
Zaterdag begint de competitie. Hopelijk is dat voor iedereen voldoende reden om ook de eerste vijf minuten als onderdeel van de wedstrijd te beschouwen.

E2 machine dendert voort

Vandaag de laatste poulewedstrijd voor de KNVB-beker. Zouden onze helden zich hebben hersteld van de toch wat mindere wedstrijd tegen de E3?
Op papier zou het niet al te moeilijk mogen worden vandaag. Altius E2 had eerder in de poule gelijk gespeeld tegen ’t Gooi en laat dat nou de tegenstander zijn waar wij er 8 tegen hebben gescoord! De coaches besloten het daar voor de wedstrijd maar niet over te hebben met onze mannen, want onderschatting lijkt niet de beste manier om aan een wedstrijd te beginnen.
Om exact 10.00 uur floot een echte scheidsrechter, in officieel tenue, voor het begin van de wedstrijd. De E2 helden begonnen gelijk goed. Vanaf het begin ging het balletje goed van voet naar voet. Zowel over links als over rechts liepen er mooie aanvallen. Maar de doelpunten wilden maar niet komen. Soms lag het aan onszelf omdat we de bal niet tussen de palen mikten, maar vaak lag ook de uitstekende keeper van Altius E2 in de weg. Met een paar stijlvolle duiken hield hij zijn goal schoon. Gelukkig hielden we ons koppie er bij en bleven gewoon voetballen zoals we hebben afgesproken. Tom schoof als laatste man regelmatig door het midden mee naar voren om de aanval te ondersteunen en hoewel niet alle schoten zuiver waren, stichtte hij veel gevaar met zijn harde schoten. De backs Julian en Jesse schakelden hun tegenstanders goed uit en konden daarna lekker mee naar voren. Op het midden hadden Abel en Koen ook goed greep op de tegenstander zodat deze het steeds zwaarder kreeg. Voorin was Niels ongrijpbaar voor de Altius verdediging, dus was het voor ons gevoel een kwestie van tijd voordat de eerste goal zou vallen. Al met al duurde dat toch wel een minuutje of 15 (Skip en Max waren er inmiddels ingekomen) maar toen was de ban dan ook gebroken. Met twee puike goals en dus een 2-0 voorsprong, gingen we de rust in.
De coaches gaven de jongens in de rust een compliment voor het lekkere spel en zeiden dat de volgende doelpunten vanzelf zouden komen. Omdat het zo lekker liep, gaven ze nog een extra tactische tip mee voor de tweede helft. Het opbouwen langs de zijkant liep lekker, waardoor de verdedigers en middenvelders van Altius ook naar de zijkant moesten bewegen. Daardoor kwam er steeds ruimte in het midden van het veld waar onze laatste man en middenvelders mooi gebruik van zouden kunnen maken. De jongens knikten dat ze het begrepen en Frank en Johan waren benieuwd of dat uit beleefdheid was (het zijn allemaal keurige jongens tenslotte) of dat ze het echt snapten.
En of ze het snapten!!
Binnen drie minuten lagen er werkelijk twee fantastische doelpunten achter de Altius keeper. Opbouwen langs de zijkant, hakje (!) van Niels naar het midden, opkomende middenvelder, pass voor de goal en Koen die het afmaakt. Het was niet duidelijk of het nu regendruppels waren in de ogen van de toeschouwers of tranen van emotie over zoveel schoonheid op het veld. Een paar van onze toeschouwers hebben dit helaas moeten missen omdat ze iets later uit de kantine terugkwamen. Geloof ons, het was briljant!
Helaas viel het spel toen heel even terug waardoor Altius twee keer kon scoren. Op zich best wel een beetje terecht, want Altius probeerde er echt een goede pot van te maken. Maar ja, na de twee Altius doelpunten was bij hun de energie een beetje op leek het. Onze mannen daarentegen konden nog vol doorgaan. Uiteindelijk liepen we zelfs uit tot 9-2 en was het volstrekt duidelijk wie vandaag de beste was. Opvallend was vandaag wat mij betreft weer de goede samenwerking tussen Abel en Niels. Ze hadden weer goed oog voor elkaar en waren niet zelfzuchtig in de afwerking. Een speciaal woordje nog voor de laatste goal, want ook die was uit het boekje. Een aanval van Altius werd door Skip en Max goed onderbroken en toen Max de bal goed voor de voeten had, zag hij Niels diep gaan. Perfect speelde hij met een lange bal Niels aan, die zijn tegenstander goed de pas afsneed. De keeper kwam uit, maar met een subtiel tikje met buitenkant links passeerde hij de keeper. Catenaccio van de hoogste perfectie. Het laatste woord is voor keeper Max. Iedereen vond dat hij het weer goed had gedaan, maar Max baalde. Hij vond dat hij een foutje had gemaakt bij de eerste goal en dat vond ie maar niks! Ons maakte het niets uit, Max, maar het tekent je instelling. Grote klasse!

Zomeravondvoetbal tegen de E3

Johan Cruijff zou zeggen dat je deze wedstrijd alleen kon verliezen. Als je wint, zegt iedereen ‘ja, hè, hè, tegen de E3!’ en als je verliest, nou, dan heb je echt een probleem. In het veld was duidelijk dat de E3 van plan was er eens flink tegen aan te gaan. Ze zouden die patsertjes uit de E2 wel eens even een lesje leren!
Vooraf was de afspraak duidelijk. Niet onderschatten en gewoon lekker voetballen. Laten we het er op houden dat het niet aan de inzet lag van de jongens. Ze hebben echt hun best gedaan, maar het voetbal waar we de afgelopen weken zo van hebben genoten, kwam er vandaag niet uit. Maar misschien was dat wel gewoon de verdienste van de E3. In ieder geval waren ze beter dan de meeste tegenstanders die we tot nu toe hebben bestreden.
Ook het warme weer bleek vanavond weer een tegenstander van formaat. Net als bij de vorige warme wedstrijd, kwamen ook nu regelmatig mannen vragen om een wissel. Maar ja, als je ook je slechte wedstrijden wint, word je kampioen.
Desondanks zouden de coaches het op prijs stellen als we de volgende keer toch weer de bal wat sneller zouden rondspelen, beter de tegenstander zouden dekken en beter met elkaar zouden praten in het veld. Al met al een nuttige wedstrijd om te zien wat er gebeurt bij een sterkere tegenstander dan we gewend zijn tot nu toe. Wat positief is, is dat iedereen goed zijn best bleef doen en niet op de anderen begon te mopperen. En ook een compliment aan de E3, want die hebben een puike pot gespeeld. Zeker de moeite waard om de wedstrijd nog een keer te herhalen.
En oh ja, we hebben wel gewoon gewonnen: 3-2

(foto's Kees Hilhorst)

E-selectie trainingsweekend

Onder leiding van Arnoud en Wout en ondersteund door Marcel, Frank en Johan hebben E1 en E2 hun eerste trainingsweekend op Victoria ervaren. Zaterdagochtend werden de spelers ontvangen met een ontbijt waarna beide teams zich klaar maakten voor een bekertreffen. De tegenstand in deze wedstrijden was niet om over naar huis te schrijven. E1 won met 13-2 en E2 won met 18-0. Na een lunch gingen de spelers op weg naar het zwembad in Bussum waar ze menigmaal van de hoge duikplank sprongen. Na terugkomt op Victoria stond de tent klaar en werden de voorbereidingen getroffen voor de BBQ waar ook de broers, zusjes en ouders aanwezig waren. Nadat de laatste ouders rond 23 uur huiswaarts waren gekeerd, gingen de jongens... slapen! Om 6.45 uur werd het sein gegeven om uit de veren te gaan en op het hoofdveld het eerste potje te spelen.
Na het ontbijt stond een oefenwedstrijd tegen Victoria D3 op een groot veld gepland. De jongens van E1 en E2 deden het beter dan verwacht. De wedstrijd werd uiteindelijk gewonnen met 2-1. Ondanks een kritische noot vanuit de leiding van D3 aan de scheidsrechter, kon iedereen leven met de uitslag. Een frietje en een drankje sloten het prima georganiseerde weekend succesvol af. Dank aan de organisatie die dit mogelijk heeft gemaakt.
Tekstbron: Victoria website